Паўстанне Юр’евай ночы: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 46:
Карная аперацыя ў Хар'ю была праведзеная у 2-й пал. лістапада 1343 г. пад уласным кіраўніцтвам магістра Б. фон Дрэйлебэна. Паводле Віганда, немцы знішчалі эстаў без разбору полу і ўзросту, забіралі маёмасць, палілі паселішчы. Эсты ў Хар'ю восенню 1343 г. не мелі ўжо сілаў, каб аказаць актыўны супраціў. Частка эстаў пакінула край, астатнія хаваліся па лясах і балотах. Да гэтага, хутка пачаўся голад, бо значная частка палёў з вясны была не засеяная. Аднак частка эстаў ўмацавалася на 2 гарадзішчах, якія немцам удалося ўзяць толькі пасля працяглай і крывавай аблогі, трапіўшыя ў палон эсты былі пакараныя смерцю.
Скончыўшы карную аперацыю на мацярыку, у сяр. лютага 1344 г. па лёдзе немцы пераправіліся на востр. Эзель. Немцы сабралі для гэтага вялікае войска, у т.л. дапамогу з Прусіі, ліваў і латгалаў, магчыма, агульнай колькасцю да 20 тыс. Для паходаў на астравы заўсёды збіралася значнае войска, бо час аперацыі быў абмежаваны перыядам замёрзласці праліваў. Чакаючы немцаў, эсты на востраве пабудавалі моцную драўляную крэпасць, немцы, выпаліўшы наваколле, аблажылі яе. У дзень вырашальнага штурму немцы страцілі 500 чалавек, эсты -- звыш 2000. Кіраўніка паўстання Весэ, які трапіў у палон, катавалі і павесілі. Нягледзечы на поспех, карная аперацыя на востраве не была завершаная, баючыся адлігі на пралівах, магістр адвёў войскі на мацярык.
У сяр. лютага 1344 г. немцы пераправіліся на востр. Саарэма, але здолелі задушыць там паўстанне толькі наступным паходам, вясною 1345 г. Адцягненне сілаў Ордэна на падушэнне паўстання скарыстаў вял.кн. [[Альгерд]], які пры падтрымцы мясцовых жыхароў вынішчыў уладанні Ордэна на поўдні Лівоніі, а таксама ваколіцы Рыгі (гл. Лівонскі паход Альгерда).▼
▲
== Літаратура ==
| |||