{{вызнч|1='''Янка ТАРАСЕВІЧ}}''', {{вызн2|1='''Іван Міхайлавіч Тарасевіч}}ТАРАСЕВІЧ''' ([[{{ДН|20 кастрычніка|10|1892|8(20).|10]].[[1892]]}}, в. Клешнякі Лідскага пав. Віленскай губ., цяпер [[Шчучынскі раён]] — [[{{ДС|11 чэрвеня|11.6]].[[|1978]]}}), - беларускі рэлігійны і грамадскі дзеяч.
3 1911 г. у [[ЗША]]. У 1917-181918 г. вывучаў тэалогію ў [[Манрэаль|Манрэалі]] ([[Канада]]), скончыў Фрыбургскі каталіцкі універсітэтўніверсітэт у [[Швейцарыя|Швейцарыі]] (1925). 3 1912 г. член ордэна салатынаў, у 1923 г. пасвячоны ў ксяндза. 3 1926 г. выкладаў у семінарыі ў штаце Нью-Ёрк. У 1936 г. перайшоў у ордэн[[бенедыкцінцы|Ордэн бенедыкцінцаў]]. 3 1937 г. працаваў у манастыры св. Пракопа ў г. Лайл каля Чыкага. У 1941 г. адзін з ініцыятараў стварэння культурна-грамадскай арганізацыі [[Беларуска-амерыканская нацыянальная рада]], разам з [[Я. Варонка]]м і [[Язэп Рэшаць|Я. Рэшацем]] уваходзіў у яе ўправу, у 1941-481948 г. старшыня. Заснавальнік беларускай уніяцкай парафіі Хрыста Спаса ў [[Чыкага]]. У 1921, 1924, 1935 і 1967-681968 наведаў БацькаўшчынуБеларусь.
Аўтар шэрагу філасофска-тэалагічных трактатаў, у т.л. «Зло і лякарства на яго», «Беларусы ў святле праўды». У 1930-401940-я г. выдаваў бюлетэнь «Праўда», англа-рускамоўны уніяцкі часопіс «Церковный голос», у 1952-611961 — «Лісток к Беларусам». Супрацоўнічаў з часопісам «Chryścijanskaja Dumka» («Хрысціянская думка»), «Божым шляхам», «Siaŭbit» («Сейбіт») і інш.
