Паўстанне Юр’евай ночы: Розніца паміж версіямі

З вядомых прычын, крыніцы эстонскага паходжання пра Паўстанне адсутнічаюць. Асноўны крыніцы, тры хронікі, нямецкага паходжання, але і яны дайшлі да нас не ў арыгінале, гэта тры хронікі.

Найбольш падрабязна звесткі пра Паўстанне дае г.зв. [[Лівонская малодшая рыфмаваная хроніка]], яе аўтар [[Барталамеюс Гунеке]] быў сучаснікам падзей, займаў нейкую пасаду (найверагодней, быў святаромсвятарску) пры ордэнскім фогту ў Ярва[[Ярвэ]] і быў добра інфармаваны. Але хроніка Гунеке дайшла да нас толькі ў пераказе хронікі [[Іаган Рэнер|Іагана Рэнера]], які ў 16 ст. быў службоўцам Ордэна і, як лічыцца, значна адрэдаваў паведамленні Гунеке пра падзеі 1343 г. Другая значная крыніца — [[Хроніка Лівоніі, Вартберг|Хроніка Лівоніі]] Германа Вартберга, капелана пры магістры Лівонскага ордэнау 2-й пал. 14 ст., які скончыў сваю Хроніку ў 1378 г. і адлюстроўваў у ёй погляд Ордэна на Паўстанне. Але з Хронікі Віганда ў арыгінале да нас дайшла нязначная частка, у асноўным яна вядомая з лацінскага перакладу сяр. 15 ст. Трэцяя крыніца — рыфмаваная хроніка Віганда Марбургскага, складзеная ў кан. 14 ст., у ёй найболей каштоўныя звесткі пра карную ордэнскую аперацыю восені 1343 г. З рускіх крыніц пра Паўстанне згадвае толькі Наўгародскі Першы летапіс, пскоўскія летапісы абмежаваліся апісаннем паходу пскавічоў супраць Дэрпцкага біскупства летам 1343 г.