Чапскія

Ч · пскія, Гутэн-Чапскія — шляхецкі род герба «Ляліва» ў ВКЛ і Расійскай імперыі.

Лічылі сябе выхадцамі з Прусіі. Першы дакументальна вядомы прадстаўнік роду — Марцін, якому Жыгімонт I Стары ў 1526 давердзіў права на ўладанне маёнткам Чаплі (адсюль прозвішча). Мелі родавы маёнтак Бэнкава ў Польшчы. Карысталіся графскім тытулам, які ў ХІХ ст. прызнаны ў Прусіі і Расіі. Мелі маёнткі ў Германіі, Аўстрыі, Польшчы, на Украіне. На Беларусі ў ХІХ — пач. ХХ ст. Чапскім належалі Станькава, Прылукі, Негарэлае і інш. ў Мінскім павеце, Нарушчавічы, Сваятычы ў Навагрудскім, Ганцавічы, Нача-Ляхоўская ў Слуцкім павеце.

Найбольш вядомыя прадстаўнікі роду:

• Францішак Станіслаў Чапскі
• Кароль Чапскі
• Станіслаў Чапскі
• Эмерык Чапскі (1828)
• Эдвард Чапскі
• Карл Чапскі
• Юры Чапскі
• Марыя Чапская
• Юзаф Чапскі
• Эмерык Чапскі (1897)