Дзмітрый Іванавіч Даўгяла: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др робат Дадаем: lt:Dmitrijus Daugėla
др вікіфікацыя
Радок 1:
{{вызнч|1='''Дзмітрый Іванавіч}} {{вызн|1=Даўгяла}}''' ([[20 кастрычніка]] ([[1 лістапада]]) [[1868]], [[Вёска Казьяны|в. Казьяны]] Гарадоцкага пав. Віцебскай губ. (цяпер [[Шумілінскі раён]] [[Віцебская вобласць|Віцебскай вобласці]])  — [[1942]] ?, [[Казахстан]]; Крыптанімы: ''Д. Д.'', ''Дм. Д.''), беларускі гісторык, класік беларускай археаграфіі.
 
Скончыў Віцебскую семінарыю і Пецярбургскую духоўную акадэмію (1894). Выкладаў у Віцебску ў семінарыі і мужчынскай гімназіі. З 1897 архіварыус Віцебскага цэнтральнага архіва старажытных актаў. У 1903 пераехаў у Вільню, дзе працаваў у аб'яднаным Архіве старажытных актаў, выкладаў у навучальных установах. У 1906 рэдагаваў газэту "«[[Белая русь (1906)|Белая Русь"]]». У 1906-19151906—1915 член [[Віленская археаграфічная камісія|Віленскай археаграфічнай камісіі]], з 1913 яе старшыня. Рэдактар "«Записок Северо-Западного отдела Русского географического общества"» (1910-19141910—1914), апублікаваў у іх шэраг прац па гісторыі Беларусі. Пасля эвакуацыі з Вільні ў 1915 - — у Магілёўскім архіве. Удзельнічаў ва Усебеларускім кангрэсе 1917. З 1921 загадчык Магілёўскага губернскага архіва. З 1925 супрацоўнік [[Інбелкульт]]а, дацэнт [[БДУ]], з 1929 дырэктар бібліятэкі [[Беларуская Акадэмія навук|БелАН]], у 1937 навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі БелАН. Найбольшую вядомасць Даўгяле прынесла яго археаграфічная праца - — падрыхтоўка і выданне зборнікаў дакументаў: "«Историко-юридические материалы..."материалы…» (т. 27-32, Віцебск, 1899-19061899—1906), "«Акты, издаваемые Виленской комиссией..."комиссией…» (т. 32-37, Вільня, 1907-19121907—1912), "«Беларускі архіў"» (т. 1-3, Мн., 1927-19301927—1930), "«Матэрыялы да гісторыі мануфактуры Беларусі ў часы распаду феадалізму"» (т. 1-2, Мн., 1934-19351934—1935), "«Гісторыя Беларусі ў дакументах і матэрыялах"» (т. 1, Мн., 1936). Арыштаваны 10 снежня 1937; пастановай пазасудовых органаў ад 11 верасня 1939 высланы ў Казахстан на 5 гадоў. Памёр у ссылцы. Рэабілітаваны 9 чэрвеня 1964.
 
== Творы ==
* Радошковичи, заштатный город Виленской губернии. Вильна, 1907;
* З гісторыі беларускага пісьменства XVII ст. Мн., 1927;
* Літоўская Мэтрыка і яе каштоўнасьць для вывучэньня мінуўшчыны Беларусі. Рыга, 1933.
 
== Літаратура ==
* Улащик. Очерки;
* ЭГБ, т. 3;
* Возвращенные имена.
 
== Крыніцы ==