Медны век: Розніца паміж версіямі

'''Энеаліт''' (ад {{lang-la|aeneus}} aeneus медны + {{lang-el|λίθος}} камень), ''халкаліт'' (ад {{lang-el|χαλκός}} медзь + {{lang-el|λίθος}} камень) – [[медны век]], пераходны перыяд ад [[Каменны век|каменнага веку]] да [[Бронзавы век|бронзавага веку]], калі ўпершыню сталі выкарыстоўваць медныя прылады працы, зброю і ўпрыгожанні. Медныя вырабы з’явіліся ў краінах Старажытнага Усходу ў IV-м тыс. да н.э., у Еўропе ў III – II-м тыс. да н.э. На тэрыторыі Беларусі ў эпоху энеаліту жылі плямёны [[Лейкападобных кубкаў археалагічныя культура|лейкападобных кубкаў археалагічнай культуры]] (сярэдзіна IV-га – сярэдзіна III-га тыс. да н.э.) і [[Шарападобных амфар археалагічная культура|шарападобных амфар археалагічная культура]] (сярэдзіна – 2-я палова III-га тыс. да н.э.). Вырабы з медзі ўжываліся паралельна з каменнымі, якія часам пераважалі і нават дасягалі найбольшага росквіту. Лічыцца, што роля энеалітычнага перыяду ў лясной зоне Еўропы малазначная.