Ціхаходкі: Розніца паміж версіямі

Ціхаходкі прыцягнулі ўвагу ўжо першых даследчыкаў сваёй дзіўнай цягавітасцю. Пры надыходзе неспрыяльных умоў яны здольныя на гады уваходзіць у стан анабіёзу; а пры наступе спрыяльных умоў даволі хутка ажываць. Выжываюць ціхаходкі ў асноўным за кошт т. зв. ангідрабіёза, высушвання. Пры высыханні яны ўцягваюць у цела канечнасці, памяншаюцца ў аб'ёме і прымаюць форму бочачкі. Паверхня пакрываецца васковай абалонкай, якая перашкаджае выпарэнню. Пры анабіёзе іх метабалізм падае да 0,01%, а ўтрыманне вады здольна даходзіць да 1% ад нармальнага.

У стане анабіёзу ціхаходкі вытрымліваюць неверагодныя нагрузкі.

* '''Іянізавальнае выпраменьванне''' ў 570.000 рэнтгенаў забівае прыкладна 50% апрамяняйваемых ціхаходак. Для чалавека смяротная доза радыяцыі складае ўсяго 500 рэнтгенаў.

* '''Атмасфера''': ажывае пасля паўгадзіннага знаходжання ў вакууме. Даволі доўга могуць знаходзіцца ў атмасферы серавадароду, вуглякіслага газу.

[[uk:Тихоходи]]

[[zh:缓步动物门]]