Карл I Анжуйскі: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 117:
 
=== Супакаенне Праванса ===
Падчас адсутнасці Карла ў Правансе зноў стала бунтаваць знаць, якую ўзначальвалі Баніфацый дэ Кастэлан і Беатрыс Савойскай. Вярнуўшыся ў Праванс, Карл па адзіночцы справіўся з незадаволенымі. Пры пасрэдніцтве караля Беатрыс ў [[лістапад|лістападзе]] [[1256]] года пагадзілася адмовіцца ад Форкальк'ер ў абмен на буйную суму і пажыццёвы пенсіён, якія пагадзіўся выплаціць Людвіг. У тым жа годзе ён уціхамірыў і МарсэльМарсель.
 
Ўмацаваўшы сваю ўладу ў Правансе, Карл стаў пашыраць свае ўладанні. У [[1257]] годзе ён набыў некалькі сеньярый у [[Альпы|Альпах]] у [[дафін В'енскі|дафіна В'енскага]], акрамя таго ён атрымаў у [[прынц Аранскі|прынца Аранскага]] [[Раймунд дэ Бо|Раймунда дэ Бо]] права рэгента Арэлацкага каралеўства. У [[1258]] годзе васалам Карла прызнаў сябе граф Вентыміллі. У [[1259]] годзе Карл атрымаў сюзерэнітэт над [[Кунеа]], [[Альба]] і [[Кераска]] ў паўднёвым [[П'емонт|П'емонце]], у [[1260]] годзе - сеньярыямі [[Мандова|Мандовы]], [[Чэва|Чэвы]] і [[Біандратэ]] ў [[Салуццо]].
 
У пачатку [[1262]] года ў Правансе падчас адсутнасці Карла ўспыхнула новае паўстанне, якое ўзначаліў Баніфацый дэ Кастэлан. Ён заручыўся падтрымкай [[Генуя|Генуі]] і сыноў караля [[Арагон]]а. Замяшчаў Карла Бараль дэ Бо, які захаваў яму вернасць нягледзячы на ўдзел у паўстанні свайго кузэна [[Гуго дэ Бо|Гуго]], ён змог затармазіць паўстанне. Карл вярнуўся і дамовіўся з генуэзцамі, аддаўшы ім прыбярэжныя землі, пасля чаго прымусіў бегчы Баніфацыя і Гуго дэ Бо. Пасля гэтага ён пры пасярэдніцтве караля Арагона дамовіўся з Марсэлям. У выніку яму ўдалося ўціхамірылі Праванс, які да канца яго кіравання цалкам падтрымліваў ўсе яго пачынанні.
 
== Карл Анжуйскі і [[Сіцылійскае каралеўства]] ==