Нямецкая акупацыя Беларусі (1941—1944): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
да нарысу
нац. палітыка
Радок 3:
Пасля поўнага захопу нямецкімі войскамі (1941), тэрыторыя БССР была падзелена на наступныя зоны кіравання: тылу армейскай групы "Цэнтр", рэйхкамісарыятаў "Остланд" і "Украіна", генеральнай акругі Усходняя Прусія.
 
На акупаванай тэрыторыі з першых дзён Вялікай Айчыннай вайны дзейнічалі [[Савецкі партызанскі рух у Беларусі 1941-1944|савецкія партызанскія фармаванні]]. Таксама з 1941 сюды была распаўсюджана дзейнасць [[Польскі партызанскі рух у Беларусі 1941-1944|польскіх партызанскіх сіл]], а польскія падпольныя арганізацыі існавалі і ў даваенны перыяд 1939—1941. У шэрагу раёнаў Брэсцкай вобласці дзейнічалі украінскія [[АУН]] і [[УПА]].
 
== Нацыянальная палітыка ==
 
З самага пачатку акупацыі, нацысцкія ўлады пачалі ажыццяўляць палітыку вынішчэння яўрэйскага насельніцтва Беларусі. Былі арганізаваныя гарадскія гета, пачатыя знішчальныя аперацыі (гл. [[аперацыя Прыпяцкія балоты|аперацыя "Прыпяцкія балоты"]]).
 
Пачынаючы з 1941, [[В. Кубэ]], які кіраваў грамадзянскай адміністрацыяй у генеральным камісарыяце "Вайсрутэнія" ("Беларусь") праводзіў палітыку г.зв. "вайсрутэнізацыі", якая, між іншым, вылікала сур'ёзныя канфлікты між ім і кіраўніцтвам [[Нацыянал-сацыялістычная нямецкая рабочая партыя|нацысцкай партыі]], аб'ектыўна паспрыяла ўзмацненню беларускага не-савецкага нацыянальнага пачуцця, і пацягнула за сабой шэраг трывалых палітычных наступстваў, у тым ліку, у савецкай пасляваеннай нацыянальнай і дэмаграфічнай палітыцы.