Анатоль Вольны: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1='''Анатоль ВОЛЬНЫ}}''', сапр.: {{вызн2|1='''Анатоль Іўсцінавіч АЖГІРЭЙ}}''' (19 лістапада ([[2 снежня]]) [[1902]], ст. Пухавічы Ігуменскага пав. Мінскай губ., цяпер Пухавіцкі р-н Мінскай вобл.  — [[29 кастрычніка]] [[1937]], [[Мінск]], НКУС; Псеўданімы і крыптанім: ''А. В.''; ''Акша''; ''Алёша''; ''В.Анатолий''; ''Анатолий Вольный''), — беларускі паэт, празаік, кінадраматург, журналіст.

З сям'і службоўца. У 1911 паступіў у Ігуменскую гімназію, атрымаў сярэднюю адукацыю. У 1920 пайшоў добраахвотнікам у Чырвоную Армію, прымаў удзел у баях з інтэрвентамі. Пасля дэмабілізацыі ў 1921 працаваў у ЦК ЛКСМБ; у газеце «Малады араты». Вучыўся ў [[БДУ]]. У 1920—1930-х быў актыўным удзельнікам літаратурна-мастацкага руху ў Беларусі. З 1923 у літаб'яднанні «Маладняк», а з 1928 - — у «Полымя». Член [[СП БССР]] (з 1934). Арыштаваны 4.11.1936 у Мінску па адрасе: вул. М.Гоpкага, д. 4, кв. 6. Асуджаны пазасудовым органам НКУС 28.10.1937 як «член контррэвалюцыйнай аpганізацыі» да ВМП з канфіскацыяй маёмасці. Расстраляны ў Мінску. Верагодна, рэпрэсаваны і сваякі А. Вольнага. Рэабілітаваны ваеннай калегіяй Вярхоўнага суда СССР 3.12.1957. Асабовая справа А. Вольнага №  11054-с захоўваецца ў архіве [[КДБ Беларусі]]. Быў жанаты, гадаваў дзіця.

Дэбютаваў у друку у 1921. Адзін з пачынальнікаў прыгодніцкага жанру ў беларускай прозе. Аўтар зборнікаў паэзіі «Камсамольская нота» (1924, з А. Александровічам), «Чарнакудрая радасць» (1926), «Табе» (1927). У 1925 выйшаў раман «Ваўчаняты» (у сааўтарстве з А. Александровічам і А. Дударом). Аўтар аповесцей «Два» (1925), «Антон Савіцкі» (1927, газета «Савецкая Беларусь»). Аўтар зборніка фельетонаў (1927) і кнігі гумарэсак і фельетонаў «Суседзі» (1932), якія выйшлі пад псеўданімам {{вызн2|1=''Алёша}}''.

Напісаў п'есы, драматызаваныя агітжарты («Калі дзяк гаворыць праўду», «Міколка», «У агранома» - — 1924), камедыю «Ратуй, божа!» (з Р. Кобецам, 1932). Выступаў і як кінадраматург - — па яго сцэнарыях пастаўлены фільмы «Хвоі гамоняць» (з К. Дзяржавіным, 1929), «"Гатэль «Савой» (1930), «У агні народжаная» (1930), «Сонечны паход» (1931), «Новая радзіма» (1935) і інш. У 1935 выйшла кінааповесць «Шасцідзесятая паралель».