Розніца паміж версіямі "Кніга Суддзяў"

{{вызнч|1=кніга'''Кніга «Суддзі»}} ''' — адна з частак [[Стары запавет|Старога запавету]], у якой апісваюцца падзеі двухсотгадовага перыяду гісторыі яўрэйскіх плямён пасля [[выхад іудзеяў з Егіпту|выхада іх з Егіпту]] (прыблізна 12—11 ст. да н.э.), які папярэднічаў фарміраванню раннефеадальнага рабаўладальніцкага [[Ізраільска-Іудзейскае царства|Ізраільска-Іудзейскага царства]].

Паводле [[біблія|біблейскага]] падання, пасля [[Майсей|Майсея]] і [[Ісус Навін|Ісуса Навіна]] старажытныя яўрэі не мелі пастаянных кіраўнікоў, таму часта падвяргаліся прыгнёту з боку суседніх народаў, зазнавалі шмат бед. Менавіта ў гэты перыяд іх гісторыі наступіла эпоха Суддзяў, якія арганізоўвалі народ на барацьбу са знешнімі ворагамі і ажыццяўлялі ўладкаванне ўнутрыплемяннога правапарадку. Іх улада не мела пастаяннай пераемнасці і не была самадзяржаўнай. Сваім зместам гэта кніга ахоплівае перыяд ад смерці Ісуса Навіна да першасвяшчэнніка Ільі, або да смерці суддзі Самсона. Іудзейскае паданне называе складальнікам гэтай кнігі Бібліі прарока [[Самуіл, прарок|СамуілСамуіла]]а. Мяркуюць, што яна апрацоўвалася на працягу значнага часу і завершана ў 6 ст. да н.э.<ref name="СкТв">Скарына Ф.: Творы...Творы… С. 173.</ref>