Анатоль Іверс: Розніца паміж версіямі

'''Анатоль ІВЕРС''', сапр.: {{вызн2|1='''Іван Дарафеевіч МІСКО}}''' ([[15 мая]] [[1912]], в. Чамяры, цяпер Слонімскі р-н  — [[26 кастрычніка]] [[1999]], [[Слонім]]), — беларускі паэт.

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У час [[1СВ|1-й сусветнай вайны]] сям'я, як і многія аднавяскоўцы, у 1914  г. выехала ў бежанства і вярнулася ў 1918  г. У 1926  г. паступіў у [[Віленская беларуская гімназія|Віленскую беларускую гімназію]]. За ўдзел у рэвалюцыйна-вызваленчым руху быў выключаны з Віленскай (1928), [[Клецкая беларуская гімназія|Клецкай]] (1929) і [[Навагрудская беларуская гімназія|Навагрудскай]] (1931) гімназій. З 1931  г. у Чамярах пад наглядам польскай паліцыі. Пачаў пісаць пад псеўданімам {{вызн2|1=''Анатоль Іверс}}'', адсылаючы ў тагачасную беларускую прэсу. З 1935  г. служыў у Войску Польскім, тымчасова памешчык забіў яго маці. Пасля [[Уз'яднанне Заходняй Беларусі з БССР|ўз'яднання Заходняй Беларусі з БССР]] працаваў літаратурным работнікам слонімскай раённай газеты «Вольная праца» (1939-19411939—1941). Сябра СП СССР з 1940  г. У час Вялікай Айчыннай вайны - — адзін з арганізатараў падпольнага антыфашысцкага руху, з ліст. 1943  г.  — партызан брыгады ім. К. Ракасоўскага, у сакав. 1944  г. абраны сакратаром Слонімскага міжраённага антыфашысцкага камітэта. Выдаваў антыфашысцкую газету «Беларусь». Жонка А. Іверса загінула ў [[Калдычаўскі канцэнтрацыйны лагер|Калдычаўскім лагеры]], брат  — у баі з акупантамі. У пасляваенныя гады савецкія ўлады доўгі час не прызнавалі слонімскую падпольную арганізацыю, А. Іверса некалькі разоў безпадстаўна звальнялі з працы. Потым працаваў у Слонімскім гарсавеце, у рэдакцыі раённай газеты «За перамогу камунізму», у лесахімічнай прамысловасці. У 1976-1984 1976—1984 г. - — сакратар слонімскага раённага аддзялення Таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры. Жыў у Слоніме. Быў знаёмы і шчыра сябраваў з [[Аляксандра Бергман|Аляксандрай Бергман]], [[Сакрат Яновіч|Сакратам Яновічам]], [[Віктар Швед|Віктарам Шведам]], [[Міхась Хмялеўскі|Міхасём Хмялеўскім]], [[Георгій Валкавыцкі|Георгіем Валкавыцкім]] і інш. творчымі людзьмі Польшчы.

Дэбютаваў у друку вершамі ў 1934  г. Аўтар зборнікаў паэзіі «Песні на загонах» (Вільня, 1939), «З пройдзеных дарог» (1970), «Жыву ў бацькоўскім краі» (вершы і паэмы, 1982), «Я пайшоў бы ўслед за летам» (1987).

* Чыгрын С. Не пыталі, ці зжата, ці скошана...скошана… // Ніва №  4 (2280), 23 студз. 2000.