Іліяда: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 3:
Прынята лiчыць, што «Iлiяда» ўзнiкла ў 9—8 стагоддзях да н. э. у грэчаскiх [[іянійскія гарады|iянiйскiх гарадах]] [[Малая Азія|Малой Азii]], на аснове паданняў [[Крыта-мікенская эпоха|крыта-мiкенскай эпохi]]. Паэма напiсаная [[гекзаметр]]ам (каля 15 700 радкоў), у 4—3 стагоддзях падзеленая [[антычнасць|антычным]] [[філалогія|фiлолагам]] [[Зенадот Эфескі|Зенадотам Эфескiм]] на 24 песнi. «Iлiяда» распавядае пра гераiчную асаду Троi шматплямённым [[Ахейскі саюз|ахейскiм]] апалчэннем на чале з [[Мікены|мiкенскiм]] правадыром [[Агамемнан]]ам. Галоўныя героi паэмы — [[Ахiл]], [[Менелай]], [[Гектар, герой Іліяды|Гектар]] i iншыя правадыры.
 
«Iлiяда» прадстаўляе свет цэласным, усёвымерным, якасна аднастайным. У старажытнасцi паэма лiчылася зводам [[веды|ведаў]], крынiцай [[філасофія|фiласофii]] i [[паэзія|паэзii]], разам з тым захавала высокую мастацкую i гiстарычную каштоўнасць. Рэальнасць значнай колькасцi гiстарычных i геаграфiчных фактаў эпiчнай асновы засведчаная [[археалогія|археалагiчнымi]] раскопкамi, якi пачаў [[Германія|нямецкi]] археолаг [[Генрых Шлiман]]. У [[1869]] годзе ён выказаў смелую думку, што месцам Троi з'яўляўся курган [[Гiсарлык]] у [[Малая АзiяАзія|Малой Азii]]. Раскопкi 1870—1890 гадоў падцвердзiлi яго [[гіпотэза|гiпотэзу]], што гамераўскi эпас меў салiдную фактычную аснову.
 
На [[беларуская мова|беларускую мову]] паэма была ўпершыню перакладзеная [[Браніслаў Тарашкевіч|Браніславам Тарашкевічам]].