Павел I (імператар расійскі): Розніца паміж версіямі

Павел I быў задушаны ва ўласнай спальні 11 сакавіка [[1801]] у Міхайлаўскім замку. У змове ўдзельнічалі [[Аграмакаў]], Н. П. [[Панін]], віцэ-канцлер, Л. Л. [[Беннінгсен]], камандзір Изюмінскага лёгкаконнага палка П. А. [[Зубаў]] (фаварыт Кацярыны), [[Смалены]], генерал-губернатар Пецярбурга, камандзіры гвардзейскіх палкоў: Сямёнаўскага — Н. І. [[Дзепрэрадовіч]], Кавалергардскага — Ф. П. [[Увараў]], Праабражэнскага — П. А. [[Талызін]].).

 

 

Пытанне аб тым, ці ведаў і ці даваў санкцыю на палацавы пераварот і забойства свайго бацькі Аляксандр Паўлавіч, доўгі час заставаўся нявысветленым. Па ўспамінах князя А. Чартарыйскага, думка аб змове паўстала ці ледзь не ў першыя дні кіравання Паўла, але пераварот стаў магчымым толькі пасля таго, як стала вядома аб згодзе Аляксандра, які падпісаў сакрэтны маніфест, у якім прызнаваў неабходнасць перавароту і абавязваўся не пераследваць змоўшчыкаў пасля ўсшэсця на пасад. Адзін з арганізатараў змовы граф Смалены пісаў у мемуарах: «Вялікі князь Аляксандр не згаджаўся ні на што, не запатрабаваўшы ад мяне папярэдне клятвеннага абяцання, што не стануць замахвацца на жыццё яго бацькі; я даў яму слова: я не быў настолькі пазбаўлены сэнсу, каб унутрана ўзяць на сябе абавязанне выканаць рэч немагчымую, але трэба было супакоіць педантычнасць майго будучыні васпана, і я абнадзеіў яго намеру, хоць быў перакананы, што яны не выканаюцца». Верагодней усяго, сам Аляксандр, як і граф Смалены, выдатна разумеў, што без забойства палацавы пераварот будзе немагчымы, бо добраахвотна Павел I ад пасаду не зрачэцца.