Генацыд: Розніца паміж версіямі

Міжнародны юрыдычны сэнс паняцця, згодна з Міжнароднай канвенцыяй 1948 году, уключае: забойства членаў сацыяльнай групы; спрычыненне сур'ёзных цялесных пашкоджанняў або разумовых парушэнняў членам такой групы; наўмыснае стварэнне для якой-колечы групы такіх жыццёвых умоваў, якія разлічаны на яе поўнае або частковае фізічнае знішчэнне; меры, скіраваныя на прадухіленне нараджэння дзяцей у асяроддзі якой-колечы групы; прымусовая перадача дзяцей з адной групы ў іншую.

{{вызн2|Паўнамаштабны генацыд}} мае мэтай татальнае фізічнае знішчэнне асобных супольнасцяў. {{вызн2|Усеабдымны генацыд}} мае мэтай такое знішчэнне не часткі, а ўсіх супольнасцяў. Вузейшы тэрмін {{вызн2|этнацыд}} ужываецца ў дачыненні да пераследавання этнічнай, нацыянальнай групы. Складавымі часткамі генацыду з'яўляюцца {{вызн2|палітацыд}}  — знішчэнне або пераследаванне асобных палітычных груп, і {{вызн2|дэмацыд}}  — рэпрэсіі ў дачыненні да асобных сацыяльных груп.

Тэрмін быў складзены амерыканскім юрыстам Рафаэлем Лемкіным (1943) і азначаў пачаткова «дзеянні заваёўнікаў, што знішчаюць народы і этнічныя групы...групы… найперш, яўрэяў, палякаў, славакаў і рускіх...рускіх…» Пасля выхаду кнігі Р. Лемкіна «Асноўнае правіла ў акупаванай Еўропе» (1944) тэрмін «генацыд» стаў юрыдычным паняццем. Юрыдычны сэнс тэрміну быў пашыраны і ўдакладнены ў міжнароднай канвенцыі «Аб папярэджанні злачынстваў генацыду і пакаранні за яго», падпісанай 9.12.1948 у Парыжы і ратыфікаванай ўсімі членамі ААН.

Х. Шэрэр назваў 4 выпадкі паўнамаштабнага генацыду ў 20 ст.: турэцкі генацыд супраць армянаў (1,5  млн. ахвяр за 1915—1923); дзеянні нацысцкай дзяржавы і саюзнікаў супраць насельніцтва акупаваных краін; генацыд у Кампучыі (1975—1979); генацыд у Руандзе (1994).