Абу Нувас: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др робат Дадаем: rue:Абу-Нувас |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 3:
Паводле паходжання перс. Жыў пры двары халіфа [[Гарун аль-Рашыд]]а ў [[Багдад]]зе.
Паэзія Абу Наваса пярэчыў ідеалогіі
== Творчасць ==
Паэтычная спадчына Абу Нуваса вельмі вялікая. Яго пяру належаць вершы ўсіх традыцыйных жанраў, акрамя таго, ён лічыўся стваральнікам асаблівага жанру паляўнічых вершаў - тардзіят. Славу яму прынеслі яго хамрыят - вершы аб [[віно|віне]]. Гэта звычайна доўгія шматсюжэтныя вершы са складанай кампазіцыяй.
Для любоўнай лірыкі Абу Нуваса ўласціва ўжыванне мноства дэталяў, прымяненне разнастайных метафар, рытарычных зваротаў і іншых паэтызмаў. У лірычных вершах захоўваецца дыялог, ні ў чым не парушаецца жывая плынь прамовы.
Супернік бедуінскага «псеўдакласіцызма», ён з'яўляецца бачным прадстаўнікоў «новага стылю», які адлюстроўвае больш вытанчаныя формы побыту і настроі багатага гараджаніна ў перыяд ператварэння халіфата з замкнёнай арабскай дзяржавы ў дзяржаву міжнароднага значэння. У шматлікіх вершах Абу Нуваса высмейваецца амаль увесь набор штампаў старажытнарабскай паэзіі: аплакванне спарахнелых рэшткаў бедуінскі намётаў, «бедуінскія» жаночыя імёны Лэйла, Хінд, Асма і мноства іншых. Толькі ў панегірыках паэт імкнуўся прытрымлівацца традыцыйнага канону.
Сярэднявечны літаратар ібн Джыні кажа, што «Абу Нувас ведаў на памяць 700 урджуз». Будучы славутым паэтам, Абу Нувас пераконваў сваіх вучняў у неабходнасці дасканала ведаць старую паэзію - бясконцую скарбніцу вобразаў. Ён казаў: «Набывайце веды - гэта мудрасць». Праўда, пасля таго, як вучні дэманстравалі свае веды ў гэтай галіне, ён патрабаваў, каб яны «забылі ўсё, што вывучылі на памяць». Гэта азначала, што ён быў супраць сляпога пераймання штампа, а зусім не супраць самой старой паэзіі.
Яго песні сабраны некаторымі арабскімі навукоўцамі ў «Дыван» (зборнік): выдадзеныя ў нямецкай апрацоўцы Крэмерам (Вена, 1855). Еўрапейскія даследчыкі называюць Абу Нуваса «арабскім Анакрэонам» і «арабскім Гейне». Пачуццёвасць знайшла немалое адлюстраванне ў яго творчасці; але сярод пачуццёвых і проста парнаграфічных любоўных вершаў (звычайна ў гонар умілаваных свайго ж полу) вылучаецца цыкл далікатных і вытанчаных песень, прысвечаных нявольніцы Джынане.
Будучы прадстаўніком [[геданізм]]у ў сваёй паэзіі, Абу Нувас, паводле паданняў, пераносіў ідэалы сваёй паэзіі ў жыццё, вёў жыццё вельмі легкадумнае і шалапутнае; аб яго любоўных і п'яных прыгодах, яшчэ ў свой час якія сталі легендарнымі, распавядаюць «Тысяча і адна ноч» і спецыяльныя зборнікі фрывольных вершаў і анекдотаў. Значная частка гэтых анекдотаў ўяўляе сабой вандроўныя сюжэты.
У гонар Абу Нуваса быў названы кратэр на Мэркурыі.
== Літаратура ==
| |||