Валадар Глебавіч: Розніца паміж версіямі

'''Валадар Глебавіч''' ([[1090-я]] — пасля [[1167]]), [[Князі мінскіяменскія|князь мінскіменскі]] [[1151]] - [[1158]]; [[1162]] - [[1167]]/[[1183]]), [[Князі полацкія|князь полацкі]] ([[1167]]). Сын мінскага князя [[Глеб Усяславіч|Глеба Усяславіча]], брат [[Расціслаў Глебавіч|Расціслава Глебавіча]]. Вёў барацьбу за ўстанаўленне дамінуючага становішча [[МінскГорад Менск|МінскаМенска]] ў [[Полацкая зямля|Полацкай зямлі]], выкарыстоўваючы для гэтага атрады [[літоўцы|літоўцаў]].

У [[1158]] годзе быў вымушаны вызваліць Рагвалода-Васілія, які хутка захапіў [[Горад Друцк|Друцк]] выгнаўшы адтуль пляменніка Валадара - [[Глеб Расціславіч Друцкі|Глеба Расціславіча]]. Валадар разам з Расціславам удзельнічаў у паходзе на Друцк, але не здолеўшы захапіць яго браты заключылі мір з Рагалодам-Васіліем. У тым жа 1158 палачане выгналі Расціслава з [[Горад Полацк|Полацка]] і ён вярнуўся ў [[Мінск]]Менск. Полацкім князем з [[8 ліпеня]] [[1158]] года зноў стаў Рагвалод-Васілій, які ў саюзе з [[Князі смаленскія|смаленскімі князямі]] пайшоў супраць [[ГлебавічыРод Глебавічаў|Глебавічаў]]. Забраўшы ў іх [[Ізяслаўль|Ізяслаўль]] і перадаўшы яго сваім саюзнікам [[Давыдавічы|Давыдавічам]], пратрымаўшы ў безвыніковай 10-дзённай [[аблога|аблозе]] Мінск заключыў з Расціславам мір. Валадар жа не заключаў міру з Рагвалодам-Васіліем, бо ў гэты час «''ходяше под [[ЛітваЛітоўская 11-13 ст.зямля|Литвою]] в лесех''» - недзе ў [[МінскаеМенскае княства|МінскімМенскім княстве]] на памежжы з літоўцамі.

У [[1161]] годзе Рагвалод-Васілій па нейкіх прычынах зноў ваяваў з Глебавічамі, але безвынікова. Недзе ў той жа час памёр Расціслаў і Валадар стаў мінскім князем. У [[1162]] годзе Рагвалод-Васілій зноў прыйшоў к Мінску, у іншых летапісах напісана, что к [[Горад Гарадзец|Гарадцу]], супраць Валадара. Аблога Мінска (або Гарадца) Рагвалодам-Васіліем была безвыніковай, у час начной вылазкі Валадар у войску якога была шмат літоўцаў нанёс [[палачане|палачанам]] цяжкую паразу – шмат іх было забіта, яшчэ болей трапіла ў палон. Рагвалод-Васілій ўратаваўся уцёкамі ў [[Горад Слуцк|Слуцк]], больш у Полацак не вярнуўся, а пайшоў княжыць у Друцк. Полацкі сталец заняў [[Усяслаў Васількавіч]].

У [[1167]] Валадар з войскам у якім была шмат літоўцаў выступіў супраць Усяслава Васількавіча, перамог яго ў бітве і заняў полацкі сталец, заключыўшы з полацкім [[веча|вечам]] умовы і замацаваўшы іх цалаваннем крыжа. Затым накіраваўся на [[Віцебск]], куды ўцёк Усяслаў, але даведаўшыся, што на дапамогу віцяблянам ідзе смаленскі князь [[Раман Расціславіч Смаленскі|Раман]], вярнуўся ў свае землі. Гэта паклала канец актыўнай дзейнасці Валадара па ўзвышэнні Мінска і аб’яднанні Полацкай зямлі, але ён вёў інтрыгі – напрыклад у тым жа 1167 годзе разам з [[Вячка Святаславіч|Вячкам Святаславічам]] дапамог [[Ноўгарад|наўгародцам]] паслаць у [[Горад Кіеў|Кіеў]] весткі аб нападзе на іх [[Смаленск|смаленцаў]], [[Суздаль|суздальцаў]] і палачан. Больш у крыніцах не згадваецца.