Мікалай Аляксеевіч Умаў: Розніца паміж версіямі

Увогуле погляды на космас ў Н.А. УмоваУмава не ўтрымліваюць ні найменшага намёку на нейкія гарантыі росту жыцця, яе нястрымнай экспансіі, і тым больш человекоразмерности космасу. Аднесці Н.А. УмоваУмава да прадстаўнікоў рускага космизма дазваляе яго гледжання на эвалюцыйны працэс. Па меркаванні Умова, у аснове эвалюцыйнага працэсу – узрастанне этыкі. Узнікненне маральнага пачуцця, па меркаванні навукоўца, з'явілася следствам спарадкаванасці жывога рэчыва, удасканаленні фізічнай абалонкі Homo sapiens<ref>Русский космизм: Антология философской мысли / сост. С.Г. Семеновой, А.Г. Гатчевой. – М.: Педагогика-Пресс, 1993. – 368 с.</ref>. Сумленне, гэты «голас Божы ў чалавеку», нараджаецца ў нас як нейкі вышэйшы ўзровень зграбнасці і становіцца магутнай прыладай эвалюцыі: арганізуе псіхіку, парадкуе хаатычныя душэўныя віхуры, адсякае грэх і зло, бо апошнія – своеасаблівыя ўхіленні ад імклівага промня эвалюцыі, яе збоі і тупікі. «Эвалюцыя немагчыма без адбору патрабаванняў натуры, і чалавечае сумленне ў вобласці свядомага – воля – з'яўляецца прыладай гэтага адбору, якія перашкаджаюць жывому вярнуцца ў тыя ўмовы, якія не адпавядаюць яго месцу ў прыродзе», піша Н.А. Умаў<ref>Умов Н.А. Роль человека в познаваемом им мире //Русский космизм: Антология философской мысли / сост. С.Г. Семеновой, А.Г. Гатчевой. – М.: Педагогика-Пресс, 1993б. – С. 114-128.</ref>.