Феод: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Krupski Oleg (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Krupski Oleg (размовы | уклад) |
||
Радок 11:
"Алодіальнае" шляхецкае землеўладанне ў Польшчы стала дамінуючым ўжо ў канцы [[XIV]] ст. з кансалідацыяй шляхты ў замкнёны прывілеяванае саслоўе, што упершыню зафіксавана ў "Кошыцкі прывілеі" [[1374]] p..
У [[Галічына|Галіцыі]] і Заходнім Падоле феоды, прадастаўленыя да [[1504]] г., прызнаныя безумоўнай уласнасцю шляхты на каранацыйных сойме [[Стафан Баторый|Стэфана Баторыя]] ў [[1576]] г.. Да гэтага часу аналагам заходнееўрапейскага феода з пэўнай доляй умоўнасці тут можна лічыць так званую выслугу - землеўладання, якое давалася баярыну ад вялікага князя пры ўмове выканання ваеннай службы і іншых павіннасцяў. Рудыменты умоўнага землеўладання заставаліся ў форме баярскіх
З развіццём таварна-грашовых адносін і падзеннем значэння феадальнага апалчэння рыцараў абавязацельствы васала ў адносінах да сеньёра трансфармаваліся: замест асабістай ваеннай службы трымальнік феода стаў выплачваць пэўную грашовую рэнту. Акрамя таго, паўсталі так званыя грашовыя феоды, калі рыцарам прадстаўлялася не зямля, а грашовае ўтрыманне. Гэта прывяло да адміранне "панцырных ленов", гэта значыць зямельных трымання за асабістую ваенную службы сеньёра. Акрамя зямельнага валодання, у рэдкіх выпадках феод мог ўяўляць сабой якое-небудзь права. Напрыклад, на збор дарожнай, маставой, паромнай пошліны або права ўласнасці на маёмасць, якое патрапіла на зямлю феадала.
| |||