У [[1962]] В. В. Катаеў прымае запрашэнне заняць пасаду мастацкага кіраўніка і галоўнага дырыжора Дзяржаўнага акадэмічнага сімфанічнага аркестра Беларускай ССР (г. [[Мінск]]). Па яго ініцыятыве ў [[1966]] у [[Беларуская дзяржаўная акадэмія музыкі | Беларускай дзяржаўнай кансерваторыі]] ствараецца кафедра оперна-сімфанічнага дырыжыравання, якую ён узначальвае да [[1968]] г.
В. В. Катаеў у сваёй выканальніцкай дзейнасці заўсёды шукаў новыя шляхі. У 1963 ён выканаў у Мінску 13-ю сімфонію Д[[Дзмітрый Дзмітрыевіч Шастаковіч|Дз. ДДз. Шастаковіча]] - неўзабаве пасля маскоўскай (сусветнай) прэм'еры, якая выклікала вострую рэакцыю афіцыйнага савецкага кіраўніцтва <ref>'''В. В. Катаеў'''. [http://libelli.narod.ru/music/shostakovich/symph13.html «Паміраюць ў Расіі страхі». Аб тым, як у сакавіку 1963 года ў Мінску выконвалі 13. сімфонію Шастаковіча]</ref>. Многія яго канцэрты і гастрольныя выступленні ламалі савецкія стэрэатыпы ўспрымання сучаснай заходняй музыкі. Смеласць, неабходная для выканання твораў некаторых савецкіх і сучасных заходніх аўтараў, нараджалася з яснага разумення сваёй мастацкай мэты. Гэтая артыстычная бескампраміснасць і адмова ўступіць у КПСС адбіліся ў далейшым на кар'еры В. В. Катаева, пазбавіўшы яго шматлікіх магчымасцяў і больш высокага становішча ў афіцыйнай музычнай іерархіі краіны, аднак талент, моцны характар і велізарная працаздольнасць дазвалялі яму дасягаць пастаўленых перад сабой творчых мэтаў.
