Віталь Вітальевіч Катаеў: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др афармленне
Няма тлумачэння праўкі
Радок 33:
В. В. Катаеў у сваёй выканальніцкай дзейнасці заўсёды шукаў новыя шляхі. Многія яго канцэрты і гастрольныя выступленні ламалі савецкія стэрэатыпы ўспрымання сучаснай заходняй музыкі. Смеласць, неабходная для выканання твораў некаторых савецкіх і сучасных заходніх аўтараў, нараджалася з яснага разумення сваёй мастацкай мэты. Гэтая артыстычная бескампраміснасць і адмова ўступіць у КПСС адбіліся ў далейшым на кар'еры В. В. Катаева, пазбавіўшы яго шматлікіх магчымасцяў і больш высокага становішча ў афіцыйнай музычнай іерархіі краіны, аднак талент, моцны характар ​​і велізарная працаздольнасць дазвалялі яму дасягаць пастаўленых перад сабой творчых мэтаў.
 
У 1963 ён выканаў у Мінску 13-ю сімфонію [[Дзмітрый Дзмітрыевіч Шастаковіч|Дз. Дз. Шастаковіча]] — неўзабаве пасля маскоўскай (сусветнай) прэм'еры, якая выклікала вострую рэакцыю афіцыйнага савецкага кіраўніцтва. В. В. Катаеў успамінае<ref>'''В.  В. Катаеў Катаев'''. [http://libelli.narod.ru/music/shostakovich/symph13.html «ПаміраюцьУмирают ўв РасііРоссии страхістрахи». АбО тымтом, яккак ув сакавікумарте 1963 года ўв МінскуМинске выконваліисполняли 13. сімфоніюсимфонию ШастаковічаШостаковича]</ref>:<blockquote>Здавалася, ужо нішто не можа перашкодзіць выкананню сімфоніі, але за пяць дзён да канцэрта мне раптам з Масквы патэлефанаваў К. Кандрашын і папрасіў тэрмінова вярнуць аркестравыя партыі, таму што быццам бы дзе-то намячаецца выкананне сімфоніі пад яго кіраваннем. Раніцай наступнага дня перад рэпетыцыяй я паведаміў пра гэта аркестру. Музыкі выслухалі мяне з неверагодным хваляваннем: у той напружанай абстаноўцы, пасля пераадолення столькіх перашкод немагчыма было і ўявіць сабе адмену канцэрту.
 
Тады вырашылі, што пасля рэпетыцыі кожны музыка возьме дадому сваю партыю і да раніцы перапіша яе, а заўтра вечарам цягніком адправім ноты з бібліятэкарам у Маскву.
Радок 44:
 
У 1972 годзе В. В. Катаеў з'ехаў з Мінска, больш за чвэрць стагоддзя працаваў у [[Маскоўская дзяржаўная кансерваторыя імя П. І. Чайкоўскага|Маскоўскай кансерваторыі]], але сувязяў з Беларуссю не перарываў. Вялікі поспех мелі «Гісторыя доктара Іагана Фаўста» А. Шнітке (1984), «Сімфанічныя танцы» К. Штакхаўзена (першае выкананне ў СССР, 1984), араторыя С. Пракоф'ева «Цар Іван Грозны» (тэатральна-сцэнічная пастаноўка з удзелам І. Смактуноўскага, 1992).
 
Віталь Вітальевіч Катаеў памёр [[12 сакавіка]] [[1999]] года. Пахаваны ў Маскве на Пятніцкіх могілках.
 
== Спасылкі ==
{{зноскі}}
 
* Столярчук К. «[http://www.belarus.su/minsk_ev/99/russia/3_3/sim16.htm Симфония о смысле бытия]» («Вечерний Минск», 1999, №49, 16 марта);
 
{{пішу||}}