'''Маркграф''' ({{lang-de|Markgraf, Margrave}}) - [[граф]] маркі (зямлі), кіраўнік пагранічнай зямельнай акругі (маркі) ў Франкскай дзяржаве ў [[VIII]] - [[IX]] ст.. Пазней прадстаўнік вышэйшага тытулаванага[[тытул]]аванага дваранства (князі ў Нямеччыне; маркізы ў [[Францыя|Францыі]], [[Іспанія|Іспаніі]] і [[Італія|Італіі]]). Службовая асоба ў падначаленні караля, надзелена шырокімі адміністрацыйнымі, ваеннымі і судовымі паўнамоцтвамі ў марцы (зямлі).
У сярэднявечнай [[Германія|Германіі]] маркграфы сталі уладарамі княства (маркграфства). На сваіх тэрыторыях маркграфы валодалі уладай ўзроўню герцага[[герцаг]]а за адзіным выключэннем: падчас ваенных паходаў маркграфа ішлі за герцагскім сцягам[[сцяг]]ам. Інстытут маркграфства паўстаў і быў уведзены ў праўленне [[Карл Вялікі|Карла Вялікага]] ў пачатку [[IX]] ст.. На межах сваёй дзяржавы Карл Вялікі стварыў: Аварскаю, Фріульскую, [[Саксонія|Саксонскаю]], Сорбскую і Іспанскую маркі (зямлі). На ўсходняй мяжы [[Баварыя|Баварыі]] была ўтворана Усходняя марка (пазней вядомая як [[Аўстрыя|Аўстрыйская]] марка). Для абароны [[Цюрынгія|Цюрынгіі]] і Саксоніі ад нападаў славян імператары Саксонскай дынастыі заснавалі Паўночную марку ({{lang-de|Nordmark}}), пазней ператвораную ў Брандэнбургскую[[Брандэнбург]]скую, таксама Мейсенскую і Дацкую маркі. Пасля імператара Генрыха III на мяжы [[Карынтыя|Карынтыі]] была створана [[Штырыя|Штырыйская]] марка, а на захадзе маркграфства [[Горад Намюр|Намюр]]. Маркграф Брандэнбурга[[Брандэнбург]]а ў [[1356]] г. атрымаў непасрэдныя паўнамоцтвы імперскіх князёў - [[курфюрст]]аў, а маркграф [[Аўстрыя|Аўстрыйскій]] атрымаў тытул герцага[[герцаг]]а (пазней [[эрцгерцаг]]а). Пасля распаду герцагстваў ўсе маркграфамаркграфы атрымалі статус імперскіх князёў, а «маркграф» застаўся тытулам, які напрыклад, ад Брандэнбургскай дынастыі Гогенцалернаў перайшоў да Франконскай. У [[Італія|Італіі]], дзе імператары таксама ўвялі тытул маркграфа, a таксама ў [[Францыя|Францыі]], ад яго адбыўся дваранскі тытул [[Маркіз]] (ад слова "марка" - зямля).
