Рыгор Іванавіч Катоўскі: Розніца паміж версіямі

* У студзені [[1918]] г. Катоўскі узначальваў атрад, якая прыкрывала адыход бальшавікоў з [[Горад Кішынёў|Кішынёва]]. У студзені-сакавіку 1918 г. камандаваў кавалерыйскай групай у [[Горад Ціраспаль|Тыраспальскам]] атрадзе. У сакавіку 1918 г. [[Горад Адэса|Адэская]] Савецкая Рэспубліка была ліквідаваная аўстра-германскімі войскамі, якія ўвайшлі на Украіну пасля зняволенага [[Украінская Народная Рэспубліка|Украінскай Цэнтральнай Радай]] [[Брэсцкі мір|сепаратнага міру]]. Атрад Катоўскага быў распушчаны. Сам Катоўскага перайшоў на нелегальнае становішча. З сходам аўстра-германскіх войскаў, 19 красавіка [[1919]] г. Катоўскі атрымлівае ад [[Горад Адэса|Адэскага]] камісарыята прызначэнне на пасаду кіраўніка ваеннага камісарыята ў г. Авідзіёпаль. У ліпені 1919 г. назначаны камандзірам 2-й брыгады 45-й стралковай [[Дывізія|дывізіі]] (брыгада была створана на аснове [[Прыднястроўе|прыднястроўскага]] [[Полк|палка]]). У лістападзе 1919 г. Катоўскі злёг з [[Пнеўманія|запаленнем лёгкіх]]. З студзені [[1920]] г. камандаваў [[Кавалерыя|кавалерыйскай]] брыгадай 45-й стралковай дывізіі, ваюючы наў ​​Украіне​​[[Украіна|Украіне]] і на савецка-польскім фронце. У красавіку 1920 г. ўступіў у [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РКП(б)]]. З снежня 1920 г. Катоўскі - начальнік 17-й кавалерыйскай дывізіі. У [[1921]] г. камандаваў кавалерыйскімі часткамі, у тым ліку душачы паўстання "махновцав", "антоновцав" і "петлюровцав". У верасні 1921 г. Катоўскага прызначаюць начальнікам 9-й кавалерыйскай дывізіі, у кастрычніку 1922 г. - камандзірам 2-га кавалерыйскага корпуса. У Тыраспаліг. Ціраспалі ў 1920-1921 гадах у будынку былой гасцініцы "Парыж»" размяшчалася [[штаб-кватэра]] Катоўскага (цяпер - штаб-[[музей]]). Там жа, паводле легенды, Катоўскага адсвяткаваў сваё [[Шлюб|вяселле]]. Улетку [[1925]] г. наркам Фрунзе прызначае Катоўскага сваім намеснікам. Ўступіць у пасаду Рыгор Іванавіч Катоўскі не паспеў.

* Катоўскі быў застрэлены 6 Жніўня [[1925]] г. падчас адпачынку ў саўгасе "Чебанка" (на [[Чорнае мора|чарнаморскім]] узбярэжжы ў 30 км ад [[Горад Адэса|г. Адэсы]]) Мэйерам Зайдерам па мянушцы "МайорикМайорік", былым ў [[1919]] г. ад'ютантам крымінальнага аўтарытэту і агента дзяржаўнай спецслужбы "Мішкі ЯпончикаЯпончіка". Па "іншай версіі", Зайдер не меў дачынення да "ваеннай службеслужбы" і не быў ад'ютантам «"крымінальнага аўтарытэта»" Адэсы, а быў былым уладальнікам адэскага "публічнага дома". Дакументы па справе аб забойстве Катоўскага знаходзіцца ў расейскіх спецхранах (КДБ СССР) пад грыфам «"зусім сакрэтна»". Пасля забойства Катоўскага Мэер Зайдер не хаваўся ад следства і адразу заявіў аб здзейсненым свайго злачынства. У жніўні [[1926]] г. забойца быў асуджаны да 10 гадоў зняволення. Знаходзячыся ў зняволенні, практычна адразу ж атрымаў прывілей - стаў начальнікам турэмнага клуба і атрымаў права вольнага выхаду ў горад з турмы. У [[1928]] г. Зайдер быў вызвалены з фармулёўкай «"За прыкладныя паводзіны»". Працаваў счэпшчыкам на жалезнай дарозе. Восенню [[1930]] г. быў забіты трыма ветэранамі дывізіі Катоўскага. У даследчыкаў ёсць падставы меркаваць, што ўсе "кампетэнтныя органы" размяшчалі інфармацыяй абпра рыхтуепадрыхтоўку забойствазлачынства Зайдера. Забойства Катоўскага было выгадна канкурэнту ў дзяржаўнай улады (у інтрыгах Масквы). ЗабойцыЗабойцаў Зайдера асуджаныядзяржаўная ўлада асудзіць не быліасмелілася.