Рыгор Іванавіч Катоўскі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Krupski Oleg (размовы | уклад) |
Krupski Oleg (размовы | уклад) |
||
Радок 7:
* У студзені [[1918]] г. Катоўскі узначальваў атрад, якая прыкрывала адыход бальшавікоў з [[Горад Кішынёў|Кішынёва]]. У студзені-сакавіку 1918 г. камандаваў кавалерыйскай групай у [[Горад Ціраспаль|Тыраспальскам]] атрадзе. У сакавіку 1918 г. [[Горад Адэса|Адэская]] Савецкая Рэспубліка была ліквідаваная аўстра-германскімі войскамі, якія ўвайшлі на Украіну пасля зняволенага [[Украінская Народная Рэспубліка|Украінскай Цэнтральнай Радай]] [[Брэсцкі мір|сепаратнага міру]]. Атрад Катоўскага быў распушчаны. Сам Катоўскага перайшоў на нелегальнае становішча. З сходам аўстра-германскіх войскаў, 19 красавіка [[1919]] г. Катоўскі атрымлівае ад [[Горад Адэса|Адэскага]] камісарыята прызначэнне на пасаду кіраўніка ваеннага камісарыята ў г. Авідзіёпаль. У ліпені 1919 г. назначаны камандзірам 2-й брыгады 45-й стралковай [[Дывізія|дывізіі]] (брыгада была створана на аснове [[Прыднястроўе|прыднястроўскага]] [[Полк|палка]]). У лістападзе 1919 г. Катоўскі злёг з [[Пнеўманія|запаленнем лёгкіх]]. З студзені [[1920]] г. камандаваў [[Кавалерыя|кавалерыйскай]] брыгадай 45-й стралковай дывізіі, ваюючы ў [[Украіна|Украіне]] і на савецка-польскім фронце. У красавіку 1920 г. ўступіў у [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РКП(б)]]. З снежня 1920 г. Катоўскі - начальнік 17-й кавалерыйскай дывізіі. У [[1921]] г. камандаваў кавалерыйскімі часткамі, у тым ліку душачы паўстання "махновцав", "антоновцав" і "петлюровцав". У верасні 1921 г. Катоўскага прызначаюць начальнікам 9-й кавалерыйскай дывізіі, у кастрычніку 1922 г. - камандзірам 2-га кавалерыйскага корпуса. У г. Ціраспалі ў 1920-1921 гадах у будынку былой гасцініцы "Парыж" размяшчалася [[штаб-кватэра]] Катоўскага (цяпер - штаб-[[музей]]). Там жа, паводле легенды, Катоўскага адсвяткаваў сваё [[Шлюб|вяселле]]. Улетку [[1925]] г. наркам Фрунзе прызначае Катоўскага сваім намеснікам. Ўступіць у пасаду Рыгор Іванавіч Катоўскі не паспеў.
[[File:Grob Kotovskogo.jpg|thumb|150px|right|У Маўзалеі Катоўскага (труна з целам камкора)]]
* Катоўскі быў застрэлены 6 Жніўня 1925 г. падчас адпачынку ў саўгасе "Чебанка" (на [[Чорнае мора|чарнаморскім]] узбярэжжы ў 30 км ад [[Горад Адэса|г. Адэсы]]) Мэйерам Зайдерам па мянушцы "Майорік", былым ў [[1919]] г. ад'ютантам крымінальнага аўтарытэту і агента дзяржаўнай спецслужбы "Мішкі Япончіка". Па "іншай версіі", Зайдер не меў дачынення да "ваеннай службы" і не быў ад'ютантам "крымінальнага аўтарытэта" Адэсы, а быў былым уладальнікам адэскага "публічнага дома". Дакументы па справе аб забойстве Катоўскага знаходзіцца ў расейскіх спецхранах (КДБ СССР) пад грыфам "зусім сакрэтна". Пасля забойства Катоўскага Мэер Зайдер не хаваўся ад следства і адразу заявіў аб здзейсненым свайго злачынства. У жніўні [[1926]] г. забойца быў асуджаны да 10 гадоў зняволення. Знаходзячыся ў зняволенні, практычна адразу ж атрымаў прывілей - стаў начальнікам турэмнага клуба і атрымаў права вольнага выхаду ў горад з турмы. У [[1928]] г. Зайдер быў вызвалены з фармулёўкай "За прыкладныя паводзіны". Працаваў счэпшчыкам на жалезнай дарозе. Восенню [[1930]] г. быў забіты трыма ветэранамі дывізіі Катоўскага. У даследчыкаў ёсць падставы меркаваць, што ўсе "кампетэнтныя органы" размяшчалі інфармацыяй пра падрыхтоўку злачынства Зайдера. Забойства Катоўскага было выгадна канкурэнту ў дзяржаўнай улады (у інтрыгах [[Горад Масква|Масквы]]). Забойцаў Зайдера дзяржаўная ўлада асудзіць не асмелілася. Легендарнаму камкору савецкай ўладай былі ўладкаваныя пышныя пахаванне, параўнальныя па пампезнасці з пахаваннем [[Уладзімір Ільіч Ленін|У. І. Леніна]]. Цела прыбыла на адэскі вакзал ўрачыста, акружанае ганаровай вартай, труна танула у колерах і вянках. У калоннай зале "окр.іспал.кома" да труны адкрылі "шырокі доступ ўсім працоўным". І Адэса прыспусціла жалобныя сцягі. У гарадах раскватаравання 2-га коннага корпуса далі салют з 20 гармат. 11 жніўня 1925 г. спецыяльны жалобны цягнік даставіў труну з целам Катоўскага ў Бірзулу. На пахаванне Катоўскага ў Бірзулу прыбылі вядомыя ваенныя лідэры [[Сямён Міхайлавіч Будзённы|С. М. Будзённы]] і А. І. Ягораў, з [[Горад Кіеў|Кіева]] прыбылі камандуючыя войскамі Украінскай ваеннай акругі І. Э. Якір і адзін з кіраўнікоў украінскага ўрада - А. І. Буценко.
* Катоўскага узнагароджаны трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга і Ганаровым рэвалюцыйным зброяй - інкруставанай кавалерыйскай шашкай. У памяць аб ім названы вуліцы, створаны фільмы, пабудаваныя помнікі г.д..
| |||