Святар: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат Дадаем: arc:ܟܗܢܐ
Krupski Oleg (размовы | уклад)
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{вызнч|1=Свят{{*|а}}р}} — сан другой (сярэдняй) ступені свяшчэнства "[[прэсвітэр]]" ў [[праваслаўе|праваслаўнай]], [[каталіцтва|каталіцкай]] і старажытна-ўсходніх цэрквах. Паводле навукі тэалогія (дагматыка) адносіцца да агульнай назвы ўсіх трох ступеняў святога Таінства Свяшчэнства: [[дыякан]], [[прэсвітэр]] і [[епіскап]].
 
Паводле царкоўнай дагматыкі, святар мае дар божы Святога Духа, які дае яму магчымасць здзяйсняць царкоўныя таінствыТаінствы (акрамя таінстваТаінства свяшчэнстваСвяшчэнства), усе царкоўныя службы і даваць вернікам божае блаславенне. Пасвячае ў святары епіскап. У праваслаўнай царкве, дзе гэты тэрмін найбольш пашыраны, святара таксама называюць '''іерэй''', '''прэсвітэр,'''; "поп" (апошняе слова ва ўсходніх славян з [[ХІХ]] ст. набыло зняважлівае адценне, у паўднёвых славян і цяпер ужываецца ў асноўным сэнсе). Праваслаўны святар павінен быць абавязкова жанаты ці прыняць манаства (святар-манах называецца іераманахам"'''іераманах'''"). Старшы святар, звычайна кіраўнік ніжэйшай царкоўнай акругі — благачыння ці настаяцель сабора мае ганаровае званне, якое існуе як узнагарода: '''протаіерэй''', '''протапрэсвітэр''', пратапоп (у манастве ігумен, архімандрыт). Для абазначэння каталіцкага святара ў Польшчы, Беларусі, Украіне, Літве выкарыстоўваецца польскі тэрмін "ксёндз".
 
{{таксама}} [[Духавенства]]