Liberum veto: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др вырашэнне неадназначнасцяў using AWB |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 5:
Звычайна лічыцца, што ўпершыню гэтым правам скарыстаўся і спыніў працу сейма прадстаўнік [[Трокі|Трокаў]] Уладзіслаў Сіцыньскі ў [[1652]] г. Але гэта не зусім так, ён толькі наклаў вета на працяг дэбатаў у сейме па-за ўсталяваным законам тэрміна. Толькі ў [[1669]] годзе ў [[Кракаў|Кракав]]е праца сейма была датэрмінова спыненая на падставе liberum veto, накладзенага прадстаўніком [[Кіеў|Кіева]] Адамам Алізарам.
У першай палове [[18 стагоддзе|XVIII стагоддзя]], гэтая практыка становіцца ўсё больш і больш звычайнай для сесій сейма, якія спыняліся ў адпаведнасці з liberum veto. Суседзі Рэчы Паспалітай [[Расія]] і [[Каралеўства Прусія|Прусія]] злічылі гэта зручнай прыладай паслаблення Польшчы.
Пасля [[1764]] г. liberum veto практычна не ўжывалася: прынцып аднагалоснасці не перашкаджаў працы [[канфедэратыўны сейм|канфедэратыўных сеймаў]]. Дэпутаты ў пачатку сесіі фармавалі «канфедэрацыю» ({{lang-pl|konfederacja}}), каб прадухіліць яе прыпынак працы сейма ў адпаведнасці з liberum veto.
| |||