|
| падвід =
| без рангу =
| навуковая назва = {{bt-bellat|btname|Glaucidium passerinum|Linnaeus, 1758}}
| назва боксу таксонаў =
| тэкст боксу таксонаў =
}}
'''Вераб'іны сыч''' (''Glaucidium passerinum'') — від птушак роду [[Вераб'іныя сычы]] сямейства [[Савіныя]].
== Апісанне ==
Вераб'іны сыч - — вельмі маленькая сава, як і ўсе прадстаўнікі роду [[Вераб'іныя сычы]]. Даўжыня яго цела складае 15-19 см, размах крылаў - — 35-40 см, даўжыня крыла - — 9-11 см, вага - — 55-80 г. Самкі буйней самцоў. Верх серавата-буры або цёмна-карычневы, з белымі пястрынамі, якія на галаве меньшыя, а на спіне буйнейшыя, а ніз белы з бурыми падоўжанымі палосамі.
== Распаўсюджванне ==
Вераб'іны сыч распаўсюджаны толькі ў Еўропе і Азіі. Ён насяляе ў цэнтры і на поўдні Скандынавіі (да палярнага круга), у гарах Цэнтральнай і Усходняй Еўропы (Сербія , Паўночная Італія і Пірэнеі), у Расіі , а таксама ў паўночнай частцы Манголіі і ў Маньчжурыі. У заходняй частцы Германіі адсутнічае, так як там адсутнічаюць лясы. Але ў 1960 гг. там выпушчаныя птушкі, выведзеныя ў няволі, і зараз папуляцыя налічвае каля 200 пар. У Еўрапейскай часткі Расіі ён даходзіць да паўночнай мяжы лесу на Кольскім паўвостраве і ў Архангельскай вобласці. У Сібіры падымаецца прыкладна да паўночнай часткі Байкала і на ўсход да Сахаліна, на поўдзень распаўсюджаны да Карпат, Смаленскай, Разанскай абласцей, Бугуруслана, Цюмені, Алтая, Саян, Забайкалля, басейна Рака Усуры. Вераб'іны сычык - — аседлая птушка, але ў халодныя зімы часам перамяшчаецца на поўдзень, маладыя птушкі таксама качуюць восенню і зімой. Насяляе горныя высокаствольныя, пераважна хвойныя лясы.
== Спасылкі ==
|
