Жыгімонт Кейстутавіч: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др лінкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
Падчас барацбы за ўладу паміж Вітаўтам і [[Ягайла|Ягайлам]] быў зняволены апошнім ([[1382]]—[[1384]]). У 1384 годзе ў [[Прусія|Прусіі]] разам з Вітаўтам заключыў дагавор з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]] супраць Ягайлы, але ў [[1386]] прысягнуў яму. У [[1389]] пасланы Вітаўтам у Прусію для перамоў аб сумесным з Ордэнам выступленні супраць Ягайлы. Да [[1398]] быў закладнікам у [[Вялікія магістры Тэўтонскага ордэна|вялікага магістра]] ў [[Горад Мальборк|Марыенбурзе]]. Пасля вяртання атрымаў ад Вітаўта [[Старадубскае княства]].
Радок 5:
Прымаў удзел у перамовах і заключэнні пагадненняў з Тэўтонскім ордэнам у 1398, [[1411]], [[1422]], [[1431]] гг., уній з [[Польшча|Польшчай]]. Удзельнічаў у [[Бітва на Ворскле|бітве на Ворскле]] ([[1399]]), [[Грунвальдзкая бітва|Грунвальдзкай бітве]] ([[1410]]).
Пры ўладаранні Вітаўта не меў палітычнага ўплыву, падтрымліваў брата. Пасля смерці Вітаўта і абрання вялікім князем [[Свідрыгайла Альгердавіч|Свідрыгайлы]] ў [[1432]] удзельнічаў у змове супраць яго прапольска настроенай часткі князёў і баяраў [[ВКЛ]] і польскіх паноў, якія намагаліся ўзмацніць унію з Польшчай і пашырыць польскі ўплыў на палітыку ВКЛ. Пасля ўцёкаў Свідрыгайлы ў [[Горад Полацк|Полацк]] Жыгімонт абвешчаны [[вялікі князь|вялікім князем]], яго ўладу прызналі [[Горад Вільня|Вільня]], [[Горад Трокі|Трокі]], [[Горад Коўна|Коўна]], [[Жамойць]], [[Горад Гародня|Гародня]], [[Горад Менск|Менск]], ўзброенай сілай было падпарадкавана [[Горад Берасце|Берасце]]. Пасля гэтага, верагодна бачачы свае цяжкае становішча, на бок Жыгімонта перайшла [[Новагародскае княства|Новагародчына]]. Астатнія землі засталіся адданымі Свідрыгайле, які замацаваўся ў [[Горад Віцебск|Віцебску]].
Паміж Свідрыгайлам і Жыгімонтам пачалася барацьба – [[Феадальная вайна ў ВКЛ 1432-1439|феадальная вайна]] (1432–1439). Каб залучыць на свой бок феадалаў з незалежніцкай партыі, Жыгімонт выдаў [[Троцкі прывілей 1434|Троцкі прывілей]] (1434), якім пашырыў ўсе правы, дадзеныя [[Прывілей 1387|Прывілеем Ягайлы]] (1387) і [[Гарадзельскі прывілей, 1413|Гарадзельскім прывілеем]] (1413) феадалам прыняўшым каталіцтва, на ўсіх фэадалаў ВКЛ незалежна ад іх веравызнання. Але значная частка быяраў ВКЛ усё адно не падтрымлівала Жыгімонта, бо ён вёў палітыку на падпарадкаванне ВКЛ Польшчы. У выніку цяжкай паразы ў [[Бітва пад Вількамірам, 1435|бітве пад Вількамірам]] (1435) падтрымка Свідрыгайлы стала маламагчымай, хутка Жыгімонт стаў адзінаўладным вялікім князем.
| |||