Імперыя Інкаў: Розніца паміж версіямі

'''Імперыя Інкаў''' (кечуа: Tawantin Suyu, Tawantinsuyu, '''ТаўанцінсуюТаўантынсую''', '''ТаванцінсуюТавантынсую''') — буйнейшая па плошчы і колькасці насельніцтва індзейская раннекласавая дзяржава ў [[Паўднёвая Амерыка|Паўднёвай Амерыцы]] ў XI-XVI стст. Займала тэрыторыю ад цяперашняга Паста ў [[Калумбія|Калумбіі]] да ракі Маўле у [[Чылі]]. Імперыя ўключала ў сябе цалкам тэрыторыі цяперашніх [[Перу]], [[Балівія|Балівіі]] і [[Эквадор]]а (за выключэннем часткі раўнінных ўсходніх раёнаў, парослых непраходнай сельвай), часткова [[Чылі]], [[Аргенціна|Аргенціны]] і [[Калумбія|Калумбіі]]. У [[1533]] г. іспанскія канкістадоры ўсталявалі кантроль над большай часткай імперыі, а ў [[1572]] годзе дзяржава інкаў спыніла сваё існаванне. Ёсць гіпотэза, што апошнім незалежным прыстанкам інкаў з'яўляецца нязнойдзены горад (краіна) ПайціціПайтыты (да сярэдзіны або канца XVIII стагоддзя).

Археалагічныя даследаванні паказваюць, што вялікая колькасць дасягненняў было ўспадкавана інкамі ад папярэдніх цывілізацый, а таксама ад падначаленых імі суседніх народаў. Да моманту з'яўлення на гістарычнай арэне інкаў у Паўднёвай Амерыцы існаваў шэраг цывілізацый: мачы (культура Мачыка, вядомая каляровай керамікай і ірыгацыйнымі сістэмамі), Уары (гэта дзяржава з'явілася правобразам Імперыі інкаў, хоць насельніцтва гаварыла, відаць, на іншай мове - Аймар) , Чыму (цэнтр - горад Чан-Чан, характэрная кераміка і архітэктура), Наска (вядомыя тым, што стварылі так званыя лініі Наска, а таксама сваімі сістэмамі падземных вадаправодаў, керамікай), Пукіна (цывілізацыя горада Ціаўанака з насельніцтвам каля 40 тысяч чалавек, якая знаходзілася на ўсход ад [[возера ЦіцікакаТытыкака]]), Чачапояс («Ваяры хмар», вядомыя сваёй грознай крэпасцю Куэлап, якую яшчэ называюць «Мачу-Пікчу поўначы»).