Венскі ўніверсітэт музыкі і выканальніцкага мастацтва: Розніца паміж версіямі

Пытанне аб стварэнні ў Вене кансерваторыі па ўзоры [[Парыжская кансерваторыя|Парыжскай]] быў упершыню пастаўлена ў [[1808]] г. У [[1812]] годзе, было створана Таварыства аматараў музыкі (Gesellschaft der Musikfreunde), адной з галоўных задач якога, «самай прыгожай і самай важнай мэтай», абвяшчалася заснаванне кансерваторыі. Годам пазней быў створаны камітэт па арганізацыі Венскай кансерваторыі; нарэшце, ў [[1817]] годзе атрымалася стварыць пеўчую школу пад вярхоўным кіраўніцтвам Антоніа[[Антоніо Сальеры]], — для запрашэння выкладчыкаў-інструменталістаў не хапала сродкаў. Толькі ў [[1819]] г. запрашэнне скрыпача-віртуоза, у будучыні выдатнага музычнага педагога, [[Ёзэф Бём|Ёзэфа Бёма]] дазволіла адкрыць першы інструментальны клас і зрабіць, такім чынам, першы крок да пераўтварэнні пеўчай школы ў сапраўдную кансерваторыю <ref>[http://www.mdw.ac.at/index.php?pageid=31&Suchstring=geschichte Официальный сайт]</ref>. На працягу ўсяго XIX стагоддзя кансерваторыя існавала на правах прыватнай ініцыятывы, дасягнуўшы да 90-х гадоў XIX стагоддзя выдатных маштабаў (да 1000 студэнтаў). У [[1909]] г. кансерваторыя была ўзятая пад імператарскі патранат і стала называцца Каралеўскай і кайзераўскай Акадэміяй музыкі і выканальніцкага мастацтва ({{lang-de|k.k. Akademie für Musik und darstellende Kunst}}). З устанаўленнем рэспублікі ў [[1919]] г. Акадэмія стала называцца Дзяржаўнай, ў [[1970]] г. была пераназваная ў Вышэйшую школу музыкі і выканальніцкага мастацтва, а ў [[1998]] г. ператворана ва ўніверсітэт. З [[1928]] г. ў складзе Акадэміі працуюць аддзяленні тэатральных акцёраў і музычнай педагогікі.