{{вызнч|1='''Якаў Навумавіч МАРАШ}}''' ([[{{ДН|||1916]] }} — [[{{ДC|||1990]]}}), — беларускі гісторык. Доктар гістарычных навук ([[1973]]), прафесар ([[1974]]).
У [[1936]]–[[1939]]1936—1939 вучыўся ва [[Універсітэт Стэфана Баторыя|Універсітэце Стэфана Баторыя]] ў [[Вільня|Вільні]], скончыў Львоўскі універсітэтўніверсітэт. Працаваў настаўнікам. З 1946 у Гродзенскім педагагічным інстытуце (заразцяпер [[Гродзенскі ўніверсітэт імя Купалы]]), выкладчык, дацэнт, дэкан гістарычнага факультэта, загадчык кафедры гісторыі [[СССР]] і [[БССР]]. Стварыў навуковую школу гісторыкаў-беларусістаў, якія даследуюць пытанні ранняга новага часу (Перыядперыяд Рэчы Паспалітай). Сярод яго вучняў Тамара Барысаўна Блінова, [[Святлана Валянцінаўна Марозава]] (Палуцкая), С. В. Дзейкалова, І. А федараў. Фёдараў, Ніна ЎладзіміраўнаУладзіміраўна Паўлючэнка.
