Ню (мастацтва): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.5.2) (робат Дадаем: hr:Akt |
дапаўненне |
||
Радок 1:
[[File:Nu - Pierre-Auguste Renoir.jpg|250px|thumb|[[П'ер Агюст Рэнуар]]. Ню]]
[[Выява:Jiriruzek net 2010 Sovetskoe Igristoe.jpg|250px|right|[[Іржы Ружэк]]: ''Савецкае ігрыстае'', 2010]] '''Ню''' ({{lang-fr|nu}} == Жывапіс ==
Мяркуема, што жанр ню ў выяўленчым мастацтве зарадзіўся ў эпоху Адраджэння. Першыя выявы былі абмежаваныя рамкамі міфалагічных, алегарычных, гістарычных і бытавых вобразаў. Джарджонэ, Тыцыян, Карэджа і іншыя мастакі гэтай эпохі ўвасаблялі ў сваёй творчасці ідэальныя ўяўленні аб жаночай прыгажосці, пры гэтым часта дадаючы філасофска-паэтычныя адценні. Для стылю [[барока]] былі характэрныя ўжо больш пышныя формы, а таксама жыццёвая краса юнай квітнеючай прыгажосці. Творы ў гэтым стылі кажуць аб пачуццёвым, паўнакроўным успрыманні свету. Адным з самых прыкметных прадстаўнікоў ню ў стылі барока з'яўляецца [[Пітэр Паўль Рубенс]]. У XVIII стагоддзі ню з'яўляецца ўжо ў вобразах [[ракако]]. У карцінах з'яўляюцца вытанчана-грацыёзныя, какетлівыя, прасякнутыя пачуццёвасцю вобразы (Франсуа Бушэ). У пачатку XIX стагоддзя некаторыя мастакі спрабавалі вярнуць класічныя каноны прыгажосці («Крыніца», 1856
== Літаратура ==
* БЭ ў 18 тамах. Т.11, Мн., 2000, С.400
{{зноскі}}
[[Катэгорыя:Эротыка]]
|