У час вучобы ў Магілёўскай гімназіі стаў членам рэвалюцыйнага гуртка. Літаратурную дзейнасць пачаў у 1907. У 1911 скончыў [[Маскоўскі універсітэтўніверсітэт]]. Настаўнічаў у [[Адэса|Адэсе]], з 1917 удзельнічаў у рабоце культурна-асветніцкай арганізацыі беларускіх уцекачоў «Беларускі гай». З 1921 у [[Мінск]]у; выкладаў геалогію і мінералогію ў [[Белпедтэхнікум]]е і [[БДУ]]; працаваў у [[Інбелкульт|Інбелкульце]], [[БелАН]]. Распрацоўваў беларускую навуковую тэрміналогію. Аўтар падручнікаў па геаграфіі і мінералогіі. Браў удзел у пошуках нафты на Палессі. П'есы М. Грамыкі ставіліся ў тэатрах. Арыштаваны [[ДПУ БССР]] [[13.7]].[[1930]] па справе «[[Саюз вызвалення Беларусі, справа|Саюза вызвалення Беларусі]]»; паводле пастановы Калегіі ДПУ БССР ад [[10.4]].[[1931]] высланы ў Іванава-Вазнясенск на 5 гадоў. Пасля сканчэння тэрміна высылкі ў 1936 выехаў з сям'ёй у [[Мурманская вобласць|Мурманскую вобласць]] (Кіраўск, Чусаў Гарадок (1941—1945)). У 1945—1948 жыў у Іжэўску, працаваў у Запалярным горным тэхнікуме. Потым жыў у Пермскай вобласці і Удмурціі. Рэабілітаваны [[15.11]].[[1957]]. Апошнія гады жыў у Хімках. Член [[СП Беларусі]] з 1965.
