Асноўнай крыніцай па гісторыі княства з'яўляецца «[[Хроніка Лівоніі]]» [[Генрых Латвійскі|Генрыха Латвійскага]]. Згодна з ёй, у пачатку 13 стагоддзя ў Куканосе княжыў [[Вячка Кукенойскі|Вячка]], васал [[Полацкае княства|князя Полацка]], які ўзначальваў супраціў Лівонскаму ордэну. Дакладныя межы княства, а таксама час яго заснавання невядомыя.
Адзіным вядомым правіцелем Куканоса быў князь Вячка ({{lang-la|Vetseke}}, памёр у 1224 гaдугодзе), дакладнае паходжанне якога застаецца дыскусійным<ref>Па найбольш распаўсюджанай версіі ён паходзіў з Полацкай галіны [[Рурыкавічы|Рурыкавічаў]]. Пры гэтым яго часцей за ўсё атаясамліваюць з Вячкам, сынам полацкага князя [[Барыс Давыдавіч|Барыса Давыдавіча]] ад першага шлюбу, які з'яўляецца адным з герояў аповесці пра Святохне, пераказанай [[Васіль Мікітавіч Тацішчаў|В. М. Тацішчавым]]. Аднак існуюць і іншыя версіі яго паходжання. Так А. М. Рапаў, услед за Тацішчавым, лічыў, што ён адбываеццапаходзіць са смаленскай галіны Рурыкавічаў.</ref>.
У 1205 гaдугодзе Вячка перадаў частку земляў [[біскуп Рыгі|біскупу Рыгі]] [[Альбрэхт фон Буксгеўдэн|Альбрэхту фон Буксгеўдэну]] ў абмен на абяцанне абароны ад [[літва|літвы]]. Але ў 1207 гaдугодзе Вячка быў захоплены і дастаўлены ў ланцугах у [[Рыга|Рыгу]], аднак біскуп пазней вызваліў яго. Рэсурсаў Полацкага княства было недастаткова для дзейснай дапамогі Вячку ў яго барацьбе супраць крыжакоў, і ў 1208 гaду Вячка спаліў Кукенойс і сышоў у рускія землі, а тэрыторыя яго княства была цалкам захоплена Ордэнам і ўвайшла ў склад валадарстваў біскупаў Рыгі<ref>Генрих Латвийский. Хроника Ливонии. — С. 123—127.</ref>.
