Краслава

Краслава (лат.: Krāslava) — горад на паўднёвым усходзе Латвіі, на рацэ Заходняя Дзвіна. Адміністрацыйны цэнтр Краслаўскага краю. Насельніцтва 10 854 (2007).

Знаходзіцца за 274 км на паўднёвы ўсход ад Рыгі, за 4 км ад чыгуначнай станцыі Краслава на лініі Даўгаўпілс — Полацк. Прыстань.

Этымалогія назвы

Назва горада паходзіць ад другога імя полацкай князёўны Рагнеды-Гарыславы. Паводле падання князёўна неаднойчы наведвала Гарыслаўку, і ў гэтым няма падставаў сумлявацца, бо да памежнага заходняга полацкага Герцыке адсюль цэлых 70 кіламетраў, а яшчэ далей на захад, паблізу сучаснага Ашэрадэна (лат.: Aizkraukle), знаходзіцца найбольш заходні з усіх Барысавых камянёў.

Гісторыя

• X ст.: заснаваньне паселішча князёўнай Рагнедай, у складзе Полацкага княства.
• XIV ст.: пад уладай Лівонскага ордэна.
• XVI ст.: у Краславе з'явіўся каталіцкі касцёл.
• 1677: у складзе Інфлянцкага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага і Каралеўства Польскага.
• 1725: уладанне графаў Чапскіх.
• 1729: перайшла да Плятэраў, якія збудавалі тут мураваныя касцёл і палац.
• 1757: пры кляштары езуітаў адкрылася Краслаўская каталіцкая семінарыя — першая навучальная ўстанова на тэрыторыі сучаснай Латвіі.
• 1795: у выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай апынулася ў складзе Расійскай імперыі.
• 1801—1918: горад Віцебскай губерні.
• 1852: у Краславе было 389 вялікіх будынкаў (з іх 32 мураваныя) і 3030 жыхароў, працавалі гарбарня і кафляная майстэрня.
• 1923: атрымала статус горада.
• 2009: цэнтр краю.

Эканоміка

Прадпрыемствы лёгкай і харчовай прамысловасці, апрацоўка драўніны і лёну.

Выдатныя мясціны

У горадзе працуе Краслаўскі гістарычна-мастацкі музей.

Сярод архітэктурных здабыткаў вылучаюцца палац Плятэраў (1765—1791), касцёл Св. Людвіка (1755—1767) і стараверская царква.

Вядомыя асобы

• Валянтына Гатоўская (нар. 1965) — латвійская атлет.
• Мікалай Лоскі (1870—1965) — расійскі філосаф.
• Сяргей Сахараў (1880—1954) — беларускі фалькларыст, этнограф, педагог.

Літаратура

• Krasław // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom IV: Kęs — Kutno (польск.). — Warszawa, 1883. S. 616—619
• Краславка // Краслава // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

Вонкавыя спасылкі

• Афіцыйны сайт горада (лат.)