Стараверства: Розніца паміж версіямі

Дагматычных разыходжанняў з імнымі плынямі праваслаўя ў стараабрадцаў няма. Адрозненні ёсць у асноўным толькі ў літургічнай практыцы:

* хрышчэнне двумя пальцамі, а не трымя;

* слова ''[[алілуя]]'' вымаўляецца два разы, а не тры;

* хросны ход па гадзіннікавай стрэлцы, а не супряць яе;

Беларусь была адной з краін, куды стараабрадцы ўцякалі ад праследу маскоўскіх урадаў. Найбуйнейшыя пасяленні старабрадцаў у Беларусі склаліся і да нашага часу захаваліся ў [[Ветка|Ветцы]] і на Лепельшыне (на мяжы Віцебскай і Мінскай абласцей). Дзяржаўная мяжа давала абарону ад праследу, але не заўсёды надзейную: за [[Кацярына II|Кацярынай II]] расейскія войскі ладзілі адмысловыя [[карныя паходы на Ветку]].

 

 

Стараабрадцы захоўвалі архаічныя рускія гаворкі (у тым ліку даследчыкі адзначалі адмысловыя маскоўскія архаічныя рысы), якія не зазнала наступных змен, характэрных для расейскай мовы і гаворак метраполіі. Але затое - трапілі пад беларускі ўплыў (а месцамі адбыўся і поўны пераход на беларускую мову, пры захаванні нацыянальнага самаўсведамлення).