Люблінскі сойм (1569): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
-- |
дата акту |
||
Радок 12:
У наступныя дні прадстаўнікоў княства спрабавалі прымусіць падпісаць прапанаваны акт, а калі не ўдалося гэтага дабіцца, 28 лютага «было абвешчана ад імя караля, што яго вялікасць загадвае Вялікаму княству прыйсці і сесці ў пасяджэнне»<ref>Дневник Люблинского сейма 1569 года. СПб., 1869. С117 – 118.</ref> сойма, што павінна было сведчыць пра фактычна здзейсненую унію насуперак волі прадстаўнікоў княства. I гэта ўсё прапаноўвалася трымаць у сакрэце. Даведаўшыся пра такое рашэнне Жыгімонта, які зноў парушыў свае клятвы, абяцанні і прысягі, прадстаўнікі княства 1 сакавіка пакінулі Люблін. Тады Жыгімонт самачынна [[зносіны Польшчы і ВКЛ#1569|перадаў частку земляў]] ВКЛ Польшчы.
1 ліпеня 1569 пастановай Сойму быў зацверджаны акт [[Люблінская унія|Люблінскай уніі]], аформлены ў выглядзе прывілею-дагавору.
{{зноскі}}
|