'''Канстанцыя БУЙЛО''', сапр.: '''Канстанцыя КАЛЕЧЫЦ''' ([[{{ДН|14 студзеня]] [[|1|1893]]}}, [[Вільня]] — [[{{ДС|4 чэрвеня]] [[|6|1986]]}}) — беларуская паэтэса.
Нарадзілася ў сялянскай сям'і. Скончыла кароткатэрміновыя настаўніцкія курсы ў Вільні (1914). Настаўнічала на Лідчыне. Загадвала беларускай кнігарняй у [[Полацк]]у (1915-19161915—1916). Пасля [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкай рэвалюцыі]] працавала статыстам у Валакаламскім павятовым выканкоме рабочых і салдацкіх дэпутатаў, бухгалтарам саўгаса «Данілкава». З 1923 г. жыла ў Маскве. Працавала на заводзе «Аграном» (1929-19341929—1934), начальнікам аддзела збыту палітэхлабарсаюза (1934-19401934—1940), у 1940-1951 1940—1951 г. — начальнікам аператыўнага аддзела, затым в.а. намесніка дырэктара цэнтральнай канторы ветэрынарнага забеспячэння трэста Саюзветзабпрам. Сябра СП СССР (з 1944).
Дэбютавала вершамі ў 1909 г. (газета [[Наша ніва (1906)|«Наша ніва»]]). Першую кнігу «Курганная кветка» (1914, Вільня, факсімільнае выданне ў 1989) адрэдагаваў [[Я. Купала]]. Аўтар зборнікаў вершаў «Світанне» (1950), «На адноўленай зямлі» (1961), «Май» (1965), «Роднаму краю» (1973). Выйшлі Выбраныя творы (1954), «Выбранае» (1968, 1976), Выбраныя творы ў 2 тамах (1981). Напісала кніжкі вершаў для дзяцей «Юрачка» (1957), «У бляску зор» (1968), «Вясной» (1984). Многія вершы паэтэсы пакладзены на музыку. Асабліва шырокую вядомасць займела песня «Люблю», якая стала народнай.
Аўтар п'ес «Кветка папараці» (1914) і «Сягонняшнія і даўнейшыя» (1914, пастаўлена ў 1921).
Радок 14:
{{DEFAULTSORT:Буйло Канстанцыя}}
[[Катэгорыя:ПостаціПаэты беларускай літаратурыБеларусі]]
