[[Image:Seal of Semion Luty.png|180px|thumb|Кітаўрус на пячатцы Сямёна Лютага (1433).]]
{{вызнч|1='''Сямён Іванавіч ГАЛЬШАНСКІ}}''', {{вызн2|1='''Сямён «Люты»}}''' (? — [[{{ДС|||1433]]}}), — сын [[Іван Гальшанскі|Івана Гальшанскага]], актыўны ўдзельнік барацьбы паміж [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонтам Кейстутавічам]] і [[Свідрыгайла]]м за вялікае княжанне.
Упершыню з'яўляецца ў двух дакументах [[1387]] і [[1388]] гадоў сярод паручыцеляў перад [[Ягайла]]м за пэўнага Алехну Дзмітрыевіча (як «князь Сямён Іванавіч»). Намеснік [[Вітаўт]]а ў Вялікім Ноўгарадзе (~[[каля 1420]]). У [[1432]] адзін з удзельнікаў змовы супраць Свідрыгайлы на карысць Жыгімонта. Верагодна, у жніўні [[1433]] трапіў у палон да Свідрыгайлы і быў пакараны смерцю. Меў 6 сыноў: [[Даніла Сямёнавіч Гальшанскі|Данілу]] (загінуў у [[бітва пад Вількамірам, 1435|бітве пад Вількамірам]] ([[1435]]) на баку Свідрыгайлы), [[Юрый Сямёнавіч Гальшанскі|Юрыя]], [[Сямён Сямёнавіч Гальшанскі|Сямёна]], [[Аляксандр Сямёнавіч Гальшанскі|Аляксандра]], [[Андрэй Сямёнавіч Гальшанскі|Андрэя]], [[Глеб Сямёнавіч Гальшанскі|Глеба]] і дачку [[Ульяна Сямёнаўна з Гальшанскіх|Ульяну]].
== Радавод ==
{{літ
{{Род Гальшанскіх}}
|Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Warszawa, 1895.▼
|Puzyna J. O poczodzeniu kniazia Fedka Nieświskiego. Miesiecznik Heraldiczny. 1911. № 5–6.▼