Лукаш Калюга: Розніца паміж версіямі

{{вызнч|1=Лукаш КАЛЮГА}}<ref>Псеўданім, верагодна, узяты ад назвы аднайменнай вёскі, што некалі існавала ва Уздзенскім р-не Мінскай вобл.</ref>, сапр.: {{вызн2|1=Канстанцін Пятровіч ВАШЫНА}} ([[27 верасня]] [[1909]], в. Скварцы Мінскага пав., цяпер Дзяржынскі р-н Мінскай вобл.  — [[5 кастрычніка]] 1937, Чэлябінская вобл., [[НКУС]]; Псеўданімы: ''Кастусь Палявецкі'';)  — беларускі празаік, [[перакладчык]].

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Яшчэ ў школе захапляўся вельмі пашыранай у 1920-я г. краязнаўчай працай, запісваў народныя песні і іншыя фальклорныя творы сваёй мясцовасці, асабліва  — словы і звароты народнае мовы. Сабраныя матэрыялы адсылаў у Мінск у Інбелкульт, дзе яны атрымалі высокую ацэнку, як лепшыя з прысланых. У 1925 скончыў сямігодку. У 1926 паступіў у Магілёўскі педтэхнікум, але вучыцца не стаў, вярнуўся дадому. З 1928  — студэнт [[Мінскі беларускі педагагічны тэхнікум|МБПТ]]. Адначасова з вучобай рэдагаваў і перакладаў розныя тэксты для Белдзяржвыдавецтва, шмат пісаў. З мая 1929  — член літаратурнага аб’яднанняаб'яднання «[[літаб'яднанне Узвышша|Узвышша]]». У 1931 выключаны з тэхнікума як «''узвышанскі лазутчык і пачынаючы нацдэм''». Са студз. і да сярэдзіны 1932 працаваў сакратаром часопіса «Книга массам», які выдаваўся пры Белдзяржвыдавецтве, потым стыль-рэдактарам у навукова-даследчым Інстытуце прамысловасці ВСНГ (да канца 1932), на Беларускім радыё. Арыштаваны ДПУ БССР 24.2.1933 у Мінску па адрасе: вул. Берасцянская, д. 4, кв. 1. Асуджаны паводле пастановы калегіі АДПУ СССР 4.11.1933 як «''член контррэвалюцыйнай нацдэмаўскай арганізацыі''» да 5 гадоў ППК (заменена ссылкай на 5 гадоў). Этапаваны на Урал, адбываў ссылку ў Ірбіце (цяпер Краснаярскі край). Зноў арыштаваны 6.11.1935, паўторна асуджаны 22.2.1936 да 5 гадоў пазбаўлення волі. Расстраляны паводле прысуда Чэлябінскага суда. Рэабілітаваны судовай калегіяй па крымінальных справах Вярхоўнага суда БССР 24.8.1956. Асабовая справа В. №  14618-с з фотаздымкам захоўваецца ў архіве [[КДБ Беларусі]].

Дэбютаваў апавяданнем «Вясна», якое [[К. Чорны]] ў чэрв. 1927 змясціў у часопісе «[[Чырвоны сейбіт]]» (творы Л. Калюгі, надрукаваныя пад псеўданімам {{вызн2|1=Кастуся Палявецкага}}, не знойдзены). У 1928 часопіс «Узвышша» змясціў аповесць «Ні госць, ні гаспадар», пасля якой пачынаючага пісьменніка прыкмеціў [[М. Гарэцкі]]. У 1929 часопіс «Узвышша» надрукаваў шэраг апавяданняў Л. Калюгі. У часопісе «Полымя» за 1931 надрукавана першая частка аповесці «Нядоля Заблоцкіх» - — «Прыгоды і летуценні». У ссылцы працягваў пісаць; частка рукапісаў той пары захавалася (у іх ліку незавершаны раман «Пустадомкі», апубл. 1990; аповесці «Дзе косці мелюць», «Зоры Вам Вядомага горада», «Утрапенне», апубл. 1989). У 1974 выйшаў зборнік апавяданняў і аповесцей «Ні госць, ні гаспадар». Падборку апавяданняў змясціў часопіс «Полымя» ў 1988.

* Скрыган Я. Каляровы аловак // Скрыган Я. Некалькі хвілін чужога жыцця: Літаратурныя ўспаміны, сустрэчы, шляхі. Мн., 1979;

* Грахоўскі С. Лукаш Калюга: (Успаміны) // Грахоўскі С. Так і было. Мн., 1986;

* {{крыніцы/БП 1917-90|Калюга Лукаш}};

* {{крыніцы/БП (1992-95)||Калюга Лукаш}};

* Драздова З. У.  Творчасць А.Мрыя і Л.Калюгі: Стылявыя асаблівасці. Мн., 1997;

* Маракоў Л. Падстрэлены на ўзлёце // ЛіМ. 1999. 24 вер. (№  38);

* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|1|0|РЛ1-3|РЛ1-3}};

* {{Крыніцы/Маракоў|РЛ|3|2|РЛ1-3|РЛ1-3}}|.

[[Катэгорыя:ПостаціПісьменнікі беларускай літаратурыБеларусі]]