Франсуа Рэнэ дэ Шатабрыян: Розніца паміж версіямі

[[File:Chateaubriand.jpg|thumb|Франсуа Рэнэ дэ Шатабрыян]] '''Франсуа Рэнэ дэ Шатабрыян''' ({{lang-fr|François-René, vicomte de Chateaubriand}}; [[4 верасня]] [[1768]], Сен-Мало – — [[4 ліпеня]] [[1848]], [[Парыж]])  — французскі [[пісьменнік]] і дыпламат, адзін з заснавальнікаў [[рамантызм]]у ў [[французская літаратура|французскай літаратуры]].

Нарадзіўся ў 1768  г. у брэтонскай дваранскай сям'і. Вучыўся ў Доле, Рэне і Дынане. У 1791 здзейсніў падарожжа ў Паўночную Амерыку. Падчас рэвалюцыі, вярнуўшыся ў Францыю, выступіў на баку каралеўскіх войскаў. У 1792 - 18001792—1800 знаходзіўся ў эміграцыі ў Англіі. Там ён напісаў і апублікаваў «Досвед аб рэвалюцыях» (1797), у якім крытычна ацэньваў рэвалюцыйныя падзеі ў Францыі.

Вярнуўшыся ў 1800 ў Францыю, ён апублікаваў раман «Атала, або Любоў двух дзікуноў ў пустыні» (1801), аповесць «Рэнэ, або Следства запалу» (1802) і трактат «Геній хрысціянства» (1802). Апошні з'явіўся натхнёнай апалогіяй [[хрысціянства]], не дагматычнай або багаслоўскай, а паэтычнай спробай паказаць, «''што з усіх рэлігій, што існавалі, хрысціянская - — самая паэтычныя, самая людская, самая спрыяльная свабодзе, мастацтвам і навукам; сучасны свет абавязаны ёй усім, ад земляробства да абстрактных навук , ад бальніц для бедных да храмаў, узведзеных Мікеланджэла і упрыгожаных Рафаэлем; ...… яна апякуецца геніем, ачышчае густ, развівае высакародны запал, дае думцы сілу, паведамляе пісьменніку выдатныя формы і мастаку дасканалыя ўзоры''».

У 1803 Шатабрыян па запрашэнні [[Напалеон]]а стаў французскім дыпламатам у [[Рым]]е, але праз год, пасля забойства герцага Энгіенскага, дэманстратыўна сышоў у адстаўку. У 1811 ён быў абраны членам французскай Акадэміі, а ў 1815 стаў пэрам.

У 1809 выйшаў у свет яго раман «Пакутнікі», які працягвае развіваць ідэі «Генія хрысціянства» і апавядае аб першых хрысціянах. Для напісання рамана Шатабрыян здзейсніў падарожжа па Грэцыі і Блізкім Усходзе.

Пасля ўзыходжання Бурбонаў Шатабрыян працаваў паслом у Берліне (1821), Лондане (1822), і Рыме (1829), у 1823-18241823—1824 быў міністрам замежных спраў. У 1830, пасля падзення Бурбонаў, ён канчаткова сышоў у адстаўку.

Пасля смерці былі выдадзены яго мемуары - — «Замагільныя запіскі».

[[Катэгорыя:ПостаціПісьменнікі французскай літаратурыФранцыі]]