Дагавор Вялікага Княства Літоўскага і Маскоўскай дзяржавы (1449): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: {{вызнч|1=Дагавор Вялікіх княстваў Літоўскага і Маскоўскага}} 1449 году быў падпісаны [[Казімі... |
стыль |
||
Радок 1:
{{вызнч|1=Дагавор Вялікіх княстваў Літоўскага і Маскоўскага}} [[1449]] году быў падпісаны [[Казімір Ягайлавіч|Казімірам Ягайлавічам]] і [[Васіль II, вялікі князь маскоўскі|Васілём II]], і вызначаў падзел земляў Русі паміж двума вялікімі княствамі. Вотчынай (сферай інтарэсаў) вялікага князя літоўскага прызнаваліся [[Смаленск]], «Любутеск», [[Мцэнск]], землі Украіны. Вотчынай вялікага князя маскоўскага прызнаваліся [[Ноўгарад Вялікі]], [[Ржэў]] і [[Пскоў]]. Таксама вялікі князь літоўскі абавязваўся прызнаць выбранага ў Маскве мітрапаліта Іону. Вялікія князі дамовіліся не прыймаць князёў-перабежчыкаў.
Такім чынам, Вялікае княства Літоўскае адмовілася ад актыўнай палітыкі на прылеглых усходнеславянскіх землях, і наогул на усходзе. Мяркуецца, што
Дагавор стабілізаваў адносіны [[ВКЛ]] і [[ВКМ]] на перыяд 1450-х—1480-х гадоў, аднак карэнных супярэчнасцяў не ліквідаваў. Так, Маскоўская дзяржава не мела намеру па-сапраўднаму адмаўляцца ад прэтэнзій на ўсе праваслаўныя землі Русі, што прывяло да раду ваенных канфліктаў ВКЛ і ВКМ канца 15 — пач. 16 ст. ({{далей|*}}: [[вайна ВКЛ і Маскоўскай дзяржавы, 1492-1494]], [[вайна ВКЛ і Маскоўскай дзяржавы, 1500-1503]], [[вайна ВКЛ і Маскоўскай дзяржавы, 1512-1522]], [[вайна ВКЛ і Маскоўскай дзяржавы, 1532-1535]]).
|