Сімонэ Марціні: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др Сімоне Марціні перанесена ў Сімонэ Марціні: Перанесена паводле §3.2 Правапісу |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1:
'''
▲'''Сімоне МАРЦ{{*|І}}НІ''' ({{lang-it|Simone Martini}}; каля 1284, г. [[Сіена]], Італія — ліпень [[1344]]) — італьянскі жывапісец, прадстаўнік [[Сіенская школа жывапісу|Cіенскай школы жывапісу]].
Паслядоўнік і, магчыма, вучань [[Дуча ды Буанінсенья]]. Зазнаў уплывы французскага гатычнага мастацтва. Працаваў у [[Таскана|Таскане]], [[Неапаль|Неапалі]] (1317), Арвіета (1320), [[Асізі]] (1320-я г.), [[Авіньён]]е (з 1340). У творчасці спалучаў гатычныя традыцыі арганізацыі кампазіцыі, трактоўкі перспекгывы, кволасці фігур чалавека з протарэнесансавай адухоўленасцю і жыццёвай пластыкай вобразаў, вытанчанасцю колераў: фрэскі ў Палацца Публіка ў Сіене («Маэста», 1315; выява кандацьера Гвідарыча да Фальяна, 1328), у Ніжняй царкве Сан-Франчэска ў Асізі (сцэны з жыцця св. Марціна Турскага, каля 1326), алтарныя абразы «Святы Людовік Тулузскі карануе Роберта Неапалітанскага» (каля 1317), «Дабравешчанне» (1333), «Пакуты Хрыстовы» (1340-я г.), дыпціх «Дабравешчанне» (1339-42). Аўгар фронтыспіса для манускрыпта Вергілія (1340-я г.).
Радок 15 ⟶ 14:
== Літаратура ==
* Marco Pierini, Simone Martini, Silvana Editore, Milano 2002.
* Pierluigi Leone de Castris, Simone Martini, Federico Motta Editore, Milano 2003.
* Piero Torriti, Simone Martini, Giunti Editore, Firenze 2006.
{{DEFAULTSORT:Марціні
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Мастакі]]
| |||