[[Выява:Rembrandt Harmensz. van Rijn 040.jpg|thumb|Нявер'е св. Фамы ([[Рэмбрандт]])]]
{{вызнч|1='''Іуда Фама''', ('''Дзідзім)}} ''' — адзін з ліку [[12 вялікіх апосталаў]]. Мянушка «Фама» (''Te'oma'') значыць «блізнюк» па-арамейску, Дзідзім — пераклад гэтай мянушкі на грэчаскую. Паводле падання, ён паходзіў з [[Галілея|Галілеі]] і па прафесіі быў рыбакрыбаком. Фама самааддана служыў [[Ісус Хрыстос|Ісусу Хрысту]], хоць і не заўсёды разумеў сэнс яго слоў, але шчыра выказваў сваю гатоўнасць памерці за свайго настаўніка. Калі аднойчы Ісус Хрыстос, як падаецца ў [[Біблія|Бібліі]], пасля свайго распяцця на крыжы ўваскрэс і ў адсутнасць Фамы паказаўся іншым апосталам, якія паведамілі пра гэта Фаме, то апошні не паверыў ім і заявіў, што пераканаецца толькі тады, калі сам убачыць на яго руках раны ад [[цвік]]оў і памацае іх сваімі пальцамі. Адсюль і пайшоу крылатаепайшло выслоўе: ''няверуючы Фама''.<ref name="СкТв">Скарына Ф.: Творы...Творы… С. 179.</ref>
