Зараастрызм: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат змяніў: ckb:ئایینی زەردەشتی
др clean up, replaced: ньн → нн (4), а у → а ў (3), е у → е ў, і у → і ў, ю у → ю ў, я у → я ў, мэнт → мент using AWB (7893)
Радок 36:
=== Вызнанне веры ===
 
[[Ясна (Авеста)|Ясна]] 12 уяўляе сабой зараастрыйскі «сімвал веры». Асноўнае яе становішча: '''«Ахура Маздзе я прылічаю усёўсё дабро»'''. Інакш кажучы, паслядоўнік Заратуштры прызнае адзінай крыніцай дабра Ахура Мазду. Паводле «Вызнанню», зараастрыец называе сябе:
* Маздаясна (прыхільнікам Мазды)
* Заратуштры (паслядоўнікам Заратуштры)
Радок 155:
Час жыцця прарока [[Заратуштра|Заратуштры]] з’яўляецца прадметам спрэчак сярод навукоўцаў. Сама зараастрыйская традыцыя не валодала развітай храналогіей. Ёй вядомы «год веры» (калі Заратуштра ўпершыню быў удастоены убачыць Ахура Мазду і размаўляць з Ім), але дакладнага яго становішча адносна іншых падзей у традыцыі няма. Паводле кнігі Арда-Віраз, ад Заратуштры да [[Аляксандр Македонскі|Аляксандра Македонскага]] было 300 гадоў. Калі прытрымлівацца храналогіі Бундахішна і адштурхоўвацца ад даты ўступлення на прастол Дарыя I (522 г. да н. э.), то атрымаецца 754 г. да н. э. Зрэшты храналогія Бундахішна ў вядомай па іншых крыніцах гісторыі вельмі фрагментарная і ненадзейныя.
 
Навукоўцы выказвалі розныя думкі аб эпасе Заратуштры. Крайнімі пунктамі гледжання з’яўляюцца аб’ява Заратуштры ніколі не існаваўшай у рэальнасці арахаічнай ідэальнай асобай, так і абвяшчэньнеабвяшчэнне яго сучаснікам і нават непасрэдным ідэолагам ранніх Ахеменідаў. Найбольш распаўсюджаным у цяперашні час падыходам стаў зварот ўвагі на архаічнасць мовы [[Гата|Гат]] (гімнаў Заратуштры), падобнай з мовай [[Рыгведа|Рыгведы]] (2-я пал. II тыс. да н. э.), і агульных дэталяў біяграфіі прарока і адпаведнае аднясенне яго часу прыблізна да 1000 г. да н. э.
 
Сучасныя зараастрыйцы прынялі летазлічэння «Зараастрыйскай рэлігійнай эры», заснаванае на разліках іранскага астранома З. Бехруза, паводле якога «набыццё веры» Заратуштрой адбылося ў 1738 г. да н. э.
Радок 232:
# '''Шах Аташ Варахрам''' (Бахрам) — «Цар пераможнай Агонь», Агонь вышэйшага рангу. Агні вышэйшага рангу засноўваюцца ў гонар манархічных дынастый, вялікіх перамог, у якасці вышэйшага агню краіны або народа. Для ўстановы агню неабходна сабраць і ачысціць 16 агнямі розных відаў, якія аб’ядноўваюцца ў адзін падчас рытуалу асвячэння. Служыць у агню вышэйшага рангу могуць толькі вышэйшыя святары, дастуры;
# '''Аташ Адуран''' (Адаран) — «Агонь агнёў», Агонь другога рангу, засноўваецца ў населеных пунктах з насельніцтвам не меней за 1000 чалавек у якіх пражывае не менш за 10 сем’яў зараастрыйцаў. Для ўстановы агню неабходна сабраць і ачысціць 4 агня з сем’яў зараастрыйцаў розных саслоўяў: святара, воіна, селяніна, рамесніка. У агнёў Адуран могуць адбывацца розныя рытуалы: нозудзі, гавахгіран, сэдрэ пушы, службы ў джашны і гаханбары і г. д. Службу каля агнёў Адуран могуць весці толькі мабеды.
# '''Аташ Дадгах''' — «законна усталяваныўсталяваны Агонь», Агонь трэцяга рангу, які павінен падтрымлівацца ў мясцовых грамадах (вёскі, вялікі сям’і), якія выклікаюць прыхільнасць асобным памяшканнем, якое з’яўляецца рэлігійным судом. На персідскай мове гэта памяшканне называецца дар ба мехр (літар. двор мітры). Мітра з’яўляецца ўвасабленнем справядлівасці. Зараастрыйскі святар, стоячы тварам перад агнём дадгах, дазваляе мясцовыя спрэчкі і праблемы. У выпадку, калі ў суполцы адсутнічае мабед служыць агню можа хірбад. Агонь дадгах адкрыты для публічнага доступу, памяшканне, дзе знаходзіцца агонь служыць месцам сходу суполкі.
 
Мабеды з’яўляюцца вартавымі свяшчэнных агнёў і абавязаны абараняць іх усімі даступнымі спосабамі, у тым ліку і са зброяй у руках. Верагодна, гэтым тлумачыцца той факт, што пасля ісламскай заваёвы зараастрызм хутка прыйшоў у заняпад. Многія мабеды былі забітыя, абараняючы агні.
Радок 257:
== Светапогляд і маральнасць ==
 
Галоўнай рысай зароаастрыйскага светапогляду з’яўляецца прызнанне існавання двух міроў: mēnōg і gētīg (пехл.) — духоўнага (літар. «думках», свету ідэй) і зямнога (цялеснага, фізічнага), а таксама прызнанне іх узаемасувязі і узаемаабумощленнасціўзаемаабумощленнасці. Абодва свету створаны Ахура Маздой і з’яўляецца дабром, матэрыяльнае дапаўняе духоўнае, робіць яго цэласным і дасканалым, матэрыяльныя даброты лічацца такімі ж дарамі Ахура Мазды, як і духоўныя і адны без іншых неймаверныя. Зараастрызм чужды як грубаму матэрыялізму і [[геданізму]], так і спірытуалізму і [[аскетызму]]. У зараастрызме няма практык забойства цела, [[цэлібат]]у і [[манастыр]]оў.
 
Дапаўняюцца дыхатамія ментальнага і цялеснага, якая пранізвае ўсю сістэму маральнасці зараастрызму. Галоўным сэнсам жыцця зараастрыйца з’яўляецца «назапашванне» дабрадзейства (перс. kerfe), перш за ўсё звязанае з добрасумленным выкананнем свайго доўгу верніка, сем’янін, працаўніка, грамадзяніна і пазбяганні [[Грэх|граху]] (перс. gonāh). Гэты шлях не толькі да асабістага выратавання, але і да росквіту свету і перамогі над злом, што звязваецца непасрэдна з намаганнямі кожнага з людзей. Кожны праведны чалавек выступае ў якасці прадстаўніка Ахура Мазды і з аднаго боку фактычна ўвасабляе яго дзеянні на зямлі, а з другога — прысвячае ўсе свае дабрадзействы Ахура Маздзе.
 
Дабрачыннасці апісваюцца праз этычную Трыяду: добрыя думкі, добрыя словы і добрыя справы (хумата, хухта, хваршта), гэта значычь закранаюць мэнтальныментальны, вербальны і фізічны ўзровень. У цэлым зараастрыйскаму светапогляду чужды містыцызм, лічыцца, што кожны чалавек здольны зразумець, што ёсць дабро, дзякуючы сваёму сумленню (даэна, чыстая) і розуму (падпадзяляецца на «прыроджаную» і «пачутую», гэта значыць тую мудрасць, што набыта чалавекам ад іншых людзей).
 
Маральная чысціня і асабістае развіццё тычыцца не толькі душы, але і цела: цноту лічыцца падтрыманне чысціні цела і ўстараненне апаганення, хвароб, здаровы лад жыцця. Рытуальная чысціня можа быць парушаная сутыкненне з паганяцца прадметамі або людзьмі, хваробай, злымі думкамі, словамі або справамі. Найбольшай апаганьваюць сілай валодаюць трупы людзей і добрых твораў. Да іх забаронена датыкацца і не рэкамендуецца на іх глядзець. Для людзей, якія пацярпелі апаганьваецца, прадугледжаны абрады ачышчэння.
 
Спіс асноўных дабрачыннасцей і грахоў прыведзены ў пехлевийском тэксце Дадестан-і Меног-і Храд (меркаваньнімеркаванні Духа Розуму):
 
{|class="wikitable"
Радок 364:
=== Ежа ===
 
У Зораастрызм не існуе ярка выяўленых харчовых забаронаў. Асноўнае правіла — ежа павінна прыносіць карысць. Вегетарианство традыцыйна Зораастрызм не уласціваўласціва. У ежу можна ўжываць мяса ўсіх капытных жывёл і рыбу. Хоць карове аддаецца вялікая павага, згадкі пра яе часта сустракаюцца ў Гатах, практыкі забароны на ялавічыну не існуе. Таксама няма забароны на свініну. Тым не менш зороастрийцам загадваецца беражлівыя адносіны да скаціне, забараняецца дурное зварот з ім і бессэнсоўныя забойства, загадваецца абмяжоўваць сябе ў спажыванні мяса ў разумных межах.
 
Пост і свядомае галаданне ў Зораастрызм прама забароненыя. Існуюць толькі чатыры дні ў месяц, у якія загадваецца адмаўляцца ад мяса.
 
У Зораастрызм няма забароны на віно, хоць назидательные тэксты ўтрымліваюць спецыяльныя настаўленьнінастаўленні аб ўмеркаваным яго спажыванні.
 
=== Сабака ===
Радок 447:
— абрад прыняцця зараастрызма.
 
Абрад праводзіцца мабедам. Падчас абраду чалавек, які прымае веру, прамаўляе зараастрыйскі [[Сімвал веры]], малітву Фраваране, апранае свяшчэнную кашулю сэдрэ (судрэ) і мабед павязвае яму святы пояс кошт. Пасля гэтага новапасвячаемы прамаўляе Пейман-я дзін (клятву веры), у якой абавязуецца уў што бы то ні стала заўсёды прытрымлівацца рэлігіі Ахура Мазды і закона Заратуштры. Абрад праводзіцца звычайна па дасягненні дзіцем паўналецця (15 гадоў), але можа праводзіцца ў больш раннім узросце, але не раней, чым дзіця зможа само вымавіць сімвал веры і павязаць пас (ад 7 гадоў). Новапасвячанаму таксама робяць абразанне.
 
=== Пяціразовы малітва ===
Радок 470:
У розных абласцях [[Вялікі Іран|Вялікага Ірана]] практыкаваўся ў залежнасці ад мясцовых умоў розныя спосабы пахавання (каменныя склеп, выстаўленне трупаў і інш.) Асноўнае патрабаванне да іх — захаванне ў чысціні прыродных стыхій. Таму для зороастрийцев непрымальныя зарывание трупаў у зямлю і трупосожжение, якія прызнаюцца вялікім грахом.
 
Традыцыйным спосабам пахавання ў захаваліся суполак зороастрийцев Ірана і Індыі з’яўляецца выстаўленьневыстаўленне. Труп пакідаецца на адкрытым, спецыяльна падрыхтаваным месцы або ў спецыяльным збудаванні — «дахме» («вежа маўчання») — для утылізацыіўтылізацыі птушкамі і сабакамі. Дахма ўяўляе сабой круглую вежу без даху. Трупы складваліся ў вежу і прывязвалі (каб птушкі не змаглі знесці буйныя часткі цела).
 
Такі звычай тлумачыцца тым, што зороастрийцы не адчуваюць да труп ніякага павагі. Па уяўленнямўяўленням зороастрийцев труп — гэта не чалавек, а паганяцца матэрыя, сімвал часовай перамогі Ахримана ў зямным свеце. Пасля ачысткі шкілета ад мяккіх тканін і высушивания касцей яны складваюцца ў скрыні. Аднак у Іране традыцыйны абрад пахавання пад ціскам мусульман быў пакінуты ў пачатку 1970-х гг. і зороастрийцы хаваюць цела ў бетонируемых магілах і склепы, для таго каб пазбегнуць апаганення зямлі і вады сутыкненне з трупам. Пахаванне або пераноскі трупа павінны ажыццяўляць мінімум 2 чалавекі, пахаванне і пераноскі трупа ў адзіночку з’яўляецца вялікім грахом. Калі другога чалавека няма, яго можа замяніць сабака.
 
=== Порсе ===