Праведнікі: Розніца паміж версіямі

'''«Праведнікі»''' ({{lang-fr|Les Justes}}) — п'еса францускагафранцузскага пісменніка [[Альбер Камю|Альбера Камю]], напісаная ў [[1948]]—[[1949]] гадах. Прэм'ера п'есы адбылася [[15 снежня]] [[1949]] у [[Парыж|парыскім]] тэатры Хебэрто.

У Бутырскай турме Каляеў знаёміцца з іншым арыштантам па імені Фока, які, дзеля скарачэння свайго тэрміну, працуе вешальнікам асуджаных на смерць (за аднаго павешанага яму скасоўваюць адзін год з'янволення). Пасля гутракі з Фокай уваходзіць Скуратаў, начальнік паліцэйскага дэпартамэнтудэпартаменту. Ён размаўляе з Каляевым, раючы яму падпісаць пакаянне ва ўчыненым, але той катэгарычна адмаўляецца. Затым Каляева наведвае вялікая княгіня, жонка забітага Сяргея Аляксандравіча, у размове з якой Іван Каляеў бачыць чалавечы бок свайго забойства. Вялікая княгіня прапаноўвае яму ўзамен на сваё жыццё прызнаць сябе забойцам чалавека, а не рэвалюцыянэрам. Калеяў быў крануты размовай з вялікай княгіняй, але застаўся непахісным, бо лічыў забойства вялікага князя толькі актам справядлівасці. Затым ізноў уваходзіць Скуратаў і ставіць настпуную ўмову: альбо Каляеў здраджвае сваім сябрам і паведамляе іх месцазнаходжанне, альбо Скуратаў публікуе газэтны артыкул, у якім муісць паведаміцца, што Каляеў пакаяўся ў сваіх учынках перад вялікай княгіняй. Каляеў адмаўляецца ад усіх прапановаў.

У ноч смяротнага пакарання Каляева Аненкаў, Дора і Сцяпан чакаюць пра яго звестак. Воінаў вяртаецца з-за гэтай жа прычыны. Некаторыя мяркуюць, што Каляеў, мажліва, здрадзіў ім, каб уратаваць сваё жыццё, але Дора цьвёрда ўпэўненая, што гэта ня праўда. Яе ўпэўненасць хутка пяцьвярджаецца навіной аб смерці Каляева. Адгутэль, Дора, найбольш мягкі чалецчлен групы, становіцца прыналежнай хутчэй да пункту гледжання Сцяпана. Яна прагне акунуцца ў тэрарызм і звергнуць тыранію, каб знайсці і ўз'яднацца з Каляевым у смерці.