Іван Іванавіч Салярцінскі
Іван Іванавіч Салярцінскі (20 лістапада (3 снежня) 1902, Віцебск — 11 лютага 1944, Новасібірск) — расійска-савецкі музыказнаўца, тэатральны і музычны крытык.
| Іван Іванавіч Салярцінскі | |
|---|---|
| руск.: Иван Соллертинский | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 20 лістапада (3 снежня) 1902[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 11 лютага 1944[2] (41 год) ці 10 лютага 1944[3] (41 год) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | гісторык, музычны крытык, музыказнавец, музычны педагог, тэатральны крытык, літаратурны крытык |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
Нарадзіўся ў сям’і старшыні акруговага суда, з 1903 тайнага саветніка, з 1906 сенатара Івана Іванавіча Салярцінскага (* 1850, † 1907) і Кацярыны Іосіфаўны Бабашынскай. У маладосці сябраваў з Міхаілам Бахціным, разам з якім належаў да філасофскага гуртка ў Невелі. У 1921—1924 вучыўся ў Петраградскім ўніверсітэце, дзе вывучаў рамана-германскую філалогію і іспанскую класічную літаратуру. Паралельна Салярцінскага вывучаў гісторыю тэатра ў Інстытуце гісторыі мастацтваў, які скончыў у 1923, у 1926—1929 прайшоў у ім жа аспірантуру. У сярэдзіне 1920-х гадоў браў прыватныя ўрокі дырыжыравання ў Мікалая Малько, аднак далейшую музычную адукацыю асвойваў самастойна. З 1923 ён выкладаў гісторыю музыкі, літаратуры, тэатра, псіхалогію, эстэтыку і шэраг іншых дысцыплін у розных ВНУ Ленінграда, у тым ліку (з 1936) ў Кансерваторыі (з 1939 — прафесар). З канца 1920-х Салярцінскі — лектар Ленінградскай філармоніі і яе дарадца па рэпертуары. У 1934—1941 ён працаваў таксама ў выдавецтве пры філармоніі, пасля стаў яе мастацкім кіраўніком, сумяшчаючы гэтую дзейнасць з працай у Кіраўскім тэатры. За час сваёй працы Салярцінскі прачытаў велізарная колькасць адкрытых лекцый, прымаў актыўны ўдзел у фарміраванні канцэртнага і опернага рэпертуару. Падчас вайны разам з калектывам філармоніі быў эвакуіраваны ў Новасібірск, дзе і памёр у 1944 годзе.
Творчасць правіць
Салярцінскі — адзін з найбуйнейшых савецкіх музычных і тэатральных крытыкаў 1920-х — 1930-х гадоў. Валодаючы фенаменальнай памяццю, глыбокімі ведамі і бліскучым аратарскім майстэрствам, Салярцінскі быў адной з найбольш прыкметных фігур у культурным жыцці Ленінграда гэтага часу. Вялікай папулярнасцю карысталіся яго лекцыі і артыкулы, вытрыманыя ў вытанчаным, дакладным па змесце стылі. Адной з асноўных сфер інтарэсаў Салярцінскага быў балет, гэтаму мастацтву прысвечана вялікая колькасць яго работ у 1930-я гады. Салярцінскага адным з першых у СССР дэталёва даследаваў творчасць Малера і Шонберга, напісаў шэраг манаграфій пра савецкіх і замежных кампазітараў, шматлікія артыкулы ў савецкіх газетах і часопісах.
Зноскі
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б в Соллертинский Иван Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Library of Congress Authorities — Library of Congress. Праверана 20 верасня 2019.
- ↑ Bibliothèque nationale de France BnF catalogue général — Paris: BnF. Праверана 25 сакавіка 2017.
Літаратура правіць
- Смольскі Б. С. Салярцінскі Іван Іванавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 122. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).