Вікіпедыя

Ілья Аляксандравіч Варламаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Варламаў.

Ілья Аляксандравіч Варламаў (нар. 7 студзеня 1984, Масква, РСФСР, СССР) — расійскі грамадскі дзеяч, журналіст, прадпрымальнік і відэаблогер. Стваральнік аўтарскага СМІ на базе блог-платформы Жывы Журнал (пазней — на Teletype)[1]. Заснавальнік рэкламна-дэвелаперскага агенцтва «iCube», сузаснавальнік разам з Максімам Кацам фонду «Гарадскіх праектаў», заснавальнік і кіраўнік фонду захавання культурнай спадчыны «Увага». Вядомы сваімі фотарэпартажамі з акцый палітычнай апазіцыі ў Расіі і ў свеце, а таксама матэрыяламі аб гарадскім асяроддзі ў расійскіх гарадах[⇨].

Ілья Аляксандравіч Варламаў
Дата нараджэння 7 студзеня 1984(1984-01-07) (40 гадоў)
Месца нараджэння
Род дзейнасці фатограф, блогер, грамадскі дзеяч, журналіст, прадпрымальнік, відэаблогер, ютубер
Вэб-сайт varlamov.ru
Канал на YouTube
Назва канала varlamov varlamov
Жанр падарожжы, урбаністыка, навіны, палітыка, горадабудаўніцтва
Прагляды 729 млн (кастрычнік 2021)

З 2017 года — актыўна вядзе канал на YouTube пад назвай «varlamov», у якім Ілья большасць матэрыялаў прысвячае тэме ўрбаністыкі. Па стане на снежань 2020 года канал мае 2 млн падпісчыкаў і больш 452 млн праглядаў.

Вядомы сваім асвятленнем пратэстаў у Расіі і ва Украіне, а таксама палітычным супрацьстаяннем з уладамі расійскіх гарадоў па пытаннях урбаністычнай тэматыкі.

Больш вядомы ў Беларусі, як аўтар аднайменнага канала YouTube, які шырока асвятляў сітуацыю перад прэзідэнцкімі выбарамі ў Беларусі і наступныя пратэсты ў Беларусі, дзе падтрымаў пратэстуючы народ Беларусі.

Біяграфія правіць

Ілья нарадзіўся і вырас у Маскве. Выпускнік Маскоўскага архітэктурнага інстытута па спецыяльнасці архітэктар на кафедры жылых і грамадскіх будынкаў[2].

У перыяд навучання ў ВНУ арганізаваў кампанію, якая пасля стала групай кампаній iCube з гадавым абаротам 3 млн $[3]. Па сцвярджэнні самога Ільі, менавіта супрацоўнікі гэтай кампаніі з’яўляліся фактычнымі аўтарамі яго дыпломнай працы:

Спачатку мне было лянота рабіць дыплом. І я сабраў архітэктурную студыю, каб яна яго рабіла.

Паводле даных газеты «Ведамасці», у 2002 годзе разам з Арцёмам Гарбачовым стварыў кампанію «Д. В. А. у кубе», якая працавала ў галіне 3D-візуалізацыі.

У жніўні 2009 года сумесна з Дзмітрыем Чыстапрудавым заснаваў[4] фотаагенцтва «28-300», якое спецыялізуецца на камерцыйнай фотаздымцы і продажы фатаграфій.

У 2011 годзе заснаваў антыпрэмію «Шкляны ніт», якая ўручаецца чыноўнікам, занятым уладкаваннем Масквы[⇨], за найбольш дурныя або шкоднасныя рашэнні.

У верасні 2011 года запусціў анлайн-СМІ «Рыдус». У чэрвені 2012 абвясціў аб сваім выхадзе з праекта, пасля гэтага ў «Рыдусе» змянілася ўся рэдакцыя.

У красавіку 2012 года, выйграўшы праймерыз «Грамадзянін мэр», арганізаваныя выданнем «Омск палітычны», падаў дакументы ў омскі гарвыбаркам для ўдзелу ў выбарах мэра Омска, якія павінны былі прайсці 17 чэрвеня, аднак не змог сабраць неабходную колькасць подпісаў выбаршчыкаў для вылучэння[5][6][⇨].

4 чэрвеня 2012 года сумесна з Максімам Кацам абвясціў аб запуску фонду «Гарадскія праекты»[7][⇨].

Актывіст веласіпеднага руху, з 2013 года з’яўляўся сузаснавальнікам кампаніі «Кола-Колца» — афіцыйнага дыстрыбутара веласіпедаў Peugeot, Gitane[fr], Definitive і Puch[de] у Расіі[8]. Выйшаў з праекта ў 2015 годзе.

У 2015 годзе на базе свайго блога ў «Жывым Журнале» заснаваў аўтарскі СМІ Varlamov.ru[9][1].

У 2017 годзе стала вядома[10][11], што Варламаву забаронены ўезд у Украіну тэрмінам на 5 гадоў да 2021 года[12] (у адпаведнасці з адміністрацыйным артыкулам ч. 3 арт. 13 Закона Украіны «Аб прававым статусе замежнікаў і асоб без грамадзянства»), за парушэнне дзяржаўнай мяжы Украіны і наведванне анексаванага Крыма без дазволу ўкраінскіх улад і не праз афіцыйную мяжу з Херсонскай вобласцю, што з пазіцый украінскага заканадаўства расцэньваецца як парушэнне дзяржаўнай мяжы. У Крыме жыве яго бабуля[13].

У 2018 годзе Варламаў далучыўся да фудтэх-праекта экс-кіраўніка сервісу дастаўкі Uber Eats Міхаіла Рэйдэра Bright Kitchen[14]. Праект кіраваў некалькімі канцэпцыямі «рэстаранаў без залаў» — «Ведамасці. Ланч», «Варламаў. Есці», «Кухня 420» і Curry On![15]. Доля Варламава ў Bright Kitchen станам на 2020 год складала 18 %[16]. У 2022 годзе праект быў закрыты[17].

У ліпені 2021 года Варламаў абвясціў пра закрыццё блога ў «Жывым журнале», праект Varlamov.ru будзе працаваць на платформе Teletype[18].

23 сакавіка 2023 года прызнаны Міністэрствам юстыцыі Расіі замежным агентам, за «распаўсюджванне несапраўднай інфармацыі аб прымаемых органамі публічнай улады рашэннях і праводзімай імі палітыцы, а таксама за атрыманне фінансавання з-за мяжы»[19].

Журналісцкая дзейнасць правіць

5 жніўня 2006 года пачаў весці блог у «Жывым Журнале» пад нікам zyalt як фатограф. Пазней блог пашырыўся да аўтарскага СМІ[20] на асобным дамене[9]. На красавік 2018 года ён займае першую пазіцыю ў рэйтынгу «Жывога Журнала»[21]; у сакавіку 2017 года ўваходзіў у дзясятку самых цытуемых крыніц у сацыяльных медыя па версіі «Медыялогіі»[22]. Пры заяўленай наведвальнасці сайта больш за 17 мільёнаў чалавек у год вялікая частка наведвальнікаў прыходзіць з Расіі (74,67 %), Украіны (8,24 %) і ЗША (2,26 %)[23]. Таксама Варламаў вядзе твітэр[24] і відэаблог на YouTube[25].

Ілья Варламаў з’яўляецца сузаснавальнікам кампаніі «Аўтарскія медыя», праз якую прадаецца рэклама ў яго блогу[26]. Цэны на рэкламу апублікаваныя ў адкрытым доступе. У той жа час Варламава абвінавачвалі ў размяшчэнні заказных пастоў у туркменскіх СМІ[27] дэпутат ад «Адзінай Расіі» Уладзімір Бурматаў[28], «Маладая гвардыя Адзінай Расіі»[29], журналіст Алег Кашын[30]. Варламаў заяўляе аб поўнай адсутнасці ў яго блогу платных публікацый без адпаведных метак. У 2016 годзе Варламаў абвясціў узнагароду ў 1 мільён рублёў любому, хто знойдзе на яго сайце джынсу — платную публікацыю без адпаведнай пазнакі[31].

Пратэстныя акцыі ў Расіі правіць

 
Фотаздымак Ільі Варламава, зроблены падчас беспарадкаў на Манежнай плошчы ў Маскве

Варламаў рабіў анлайн-фотарэпартажы са шматлікіх палітычных акцый. Упершыню зрабіўшы справаздачу аб «Маршы нязгодных» у 2008 годзе, з тых часоў ён асвятляў «Маршы нязгодных», акцыі «Стратэгіі-31», «Дзень гневу» у 2010 і 2011 гадах[32], мітынгі супраць фальсіфікацый выбараў і іншыя масавыя акцыі[33].

Рэпартаж Варламава з падзей у 2010 годзе на Манежнай плошчы[34], дзе адбывалася масавая акцыя нацыяналістаў, якая перарасла ў сутыкненні з АМАПам і беспарадкі, пасля цытавалі многія СМІ[35][36].

Адным з першых пачаў выкарыстоўваць у сваіх рэпартажах фатаграфіі з беспілотнікаў[37]; так, у яго блогу з’явілася вядомая фатаграфія, якая паказвае масавасць пратэсту супраць фальсіфікацыі выбараў на Балотнай плошчы[38]. Прысутнічаў на пратэстах у Парыжы ў 2018 годзе[39] і Нью-Ёрку ў 2020 годзе[40].

Падзеі ў Кіеве ў 2013—2014 годзе правіць

 
Фотаздымак Ільі Варламава 23 студзеня 2014 года, сутыкненні на Еўрамайдане

Варламаў падрабязна асвятляў пратэсты ў Кіеве, асабіста прысутнічаў на месцы падзей і рабіў фотарэпартажы і прамыя эфіры. Ён першапачаткова прыляцеў у Кіеў 26 лістапада 2013 года, з пачаткам пратэстаў, і пасля рэгулярна наведваў горад пры эскалацыі падзей, выпускаючы новыя запісы ў блогу. 23 студзеня 2014 года ў матэрыяле «Вулічныя баі ў Кіеве» падрабязна апісаў сутыкненні пратэстоўцаў з «Беркутам»[41].

Агулам напісаў 29 матэрыялаў пра падзеі ў Кіеве[42]. Фатаграфіі Варламава для ілюстрацыі падзей у Кіеве выкарыстоўвалі расійскія і ўкраінскія СМІ, у прыватнасці ўкраінскі Forbes[43].

Пасля пачатку анексіі Крыма Расіяй напісаў матэрыял «Хто захоплівае Крым?», у якім размясціў фатаграфіі ўзброеных людзей без апазнавальных знакаў, якія захапілі аэрапорт Сімферопаля[44]. Пасля гэтага паста рух «Маладая гвардыя Адзінай Расіі» абвінаваціў яго ў працы на Еўрамайдан[29].

Асвятленне дзейнасці Уладзіміра Пуціна як старшыні ўрада правіць

У 2010 годзе ўвайшоў у пул журналістаў, якія асвятляюць дзейнасць прэм’ер-міністра Расіі Уладзіміра Пуціна[45]. Ілья Варламаў суправаджаў Уладзіміра Пуціна ў паездках у Санкт-Пецярбург і Южна-Сахалінск, а таксама асвятліў паездку прэм’ер-міністра на моладзевы форум «Селігер»[46][47].

Падарожжы па свеце правіць

 
Фотаздымак Ільі Варламава з аперацыі па знішчэнні макавай плантацыі ў Афганістане

Варламаў публікуе шляхавыя нататкі і фотарэпартажы пра свае падарожжы ў розныя краіны свету. Па яго сцвярджэнні, у 2016 годзе ён наведаў 37 краін, а ў 2017-м — 35[23]. Яго рэпартажы аб Туркменістане, адной з самых закрытых краін свету на думку Human Rights Watch[48], выклікалі рэакцыю мясцовых СМІ[49]. Варламава абвінавацілі ў прадажнасці, працы на Крэмль. Пасля рэпартажаў карыстальнікі заяўлялі аб блакіраванні блога Варламава ў Туркменістане[50]. Пасля візіту Варламава ў Алматы, Казахстан, і апісання гарадскіх праблем, кіраўнік упраўлення архітэктуры горада раскрытыкаваў аўтара, назваўшы яго пасты піярам, а не экспертным меркаваннем[51].

Падарожжы па расійскіх гарадах правіць

 
Фатаграфія з матэрыялу «Жудасны Омск»

Варламаў падарожнічае па расійскіх гарадах і піша пасты з крытычным поглядам на арганізацыю грамадскага транспарту, гарадскога асяроддзя і сістэмы кіравання горадам. З’яўляючыся архітэктарам, ён таксама цікавіцца тэмай архітэктуры гарадоў. У серыі «Дрэнны-добры» Варламаў апісвае недахопы і перавагі населеных пунктаў[52]. У серыі пастоў «Мяжа» ён параўноўвае прыгранічныя гарады Расіі з гарадамі, якія знаходзяцца на блізкай адлегласці ў іншых краінах[53].

  • У публікацыі пра Грозны апісаны праблемы транспарту, архітэктуры, двароў і доступу гарадскога асяроддзя для пажылых і маламабільных грамадзян[54]. Пасля публікацыі прэзідэнт Чачэнскай рэспублікі Рамзан Кадыраў сабраў нараду ў мэрыі горада, на якой сказаў, што ўдзячны Варламаву за тое, што той «наглядна паказаў добрыя і негатыўныя бакі ў працы ЖКГ Грознага»[55].
  • Пасля паездкі ў Набярэжныя Чаўны Варламаў назваў яго «горад — спальны мікрараён» і адзначыў праблемы ў яго праектаванні[56]. У адказ на публікацыю прэзідэнт Рэспублікі Татарстан Рустам Мініханаў сказаў, што крытыка прынятая да ведама і што трэба «прымаць меры, а не крыўдзіцца»[57].
  • У серыі пастоў пра Пскоў Варламаў адзначыў, што «Пскоў не падобны ні на адзін іншы горад Расіі», так як «Тут чыста, няма самабуда і асаблівай разрухі, тут берагуць гісторыю і традыцыі». У той жа час Варламаў адзначыў, што ўдалечыні ад турыстычных месцаў для горада характэрныя «нячышчаныя пабітыя дарогі, адсутнасць элементарнай інфраструктуры для жыхароў, дурасць і разгільдзяйства»[58][59]. Губернатар Пскоўскай вобласці Андрэй Турчак адзначыў, што «пасты Варламава аб Пскове павінны быць кіраўніцтвам да дзеяння для кіраўнікоў горада»[60]. Пасля візіту Варламава гарадскія службы прайшлі па месцах, сфатаграфаваных Варламавым, і выправілі недахопы[61].
  • У серыі пастоў пра Чалябінск Варламаў апісаў сітуацыю з дзіцячай пляцоўкай за 20 мільёнаў рублёў, якая, на яго думку, складаецца з убогіх і прымітыўных канструкцый[62]. У адказ на гэта дэпутат ад «Адзінай Расіі» Уладзімір Бурматаў абвінаваціў Варламава ў несамастойнасці і прадажнасці[28].

Варламаў штогод публікуе рэйтынг расійскіх гарадоў зыходзячы з памеру бюджэту горада на аднаго жыхара[63][64][65].

Варламаў публікуе ў сваім відэаблогу серыю відэа «ВДЗМ» (па-руску: «БДСМ») або «Вялікая дарога з мэрам» (руск.: «Большая дорога с мэром»); разам з урбаністам Аркадзем Гершманам, у якіх ён ходзіць па горадзе з мэрам і разбірае праблемы[66][67][68].

Напад на Ілью Варламава ў Стаўрапалі правіць

26 красавіка 2017 года на Варламава быў здзейснены напад пасля прылёту ў Стаўрапаль. У аэрапорце зламыснікі аблілі яго зялёнкай, абсыпалі мукой і нанеслі некалькі ўдараў. Праз некаторы час напад паўтарыўся ўжо ў горадзе, белая Lada Priora тараніла яго машыну[69][70][71]. Варламаў запатрабаваў узбудзіць крымінальную справу па артыкуле 144 КК РФ (перашкода законнай прафесійнай дзейнасці журналіста) і абвінаваціў у датычнасці да нападаў супрацоўнікаў кампаніі «ПоўдзеньБудІнвест», забудоўшчыка ЖК «Перспектыўны», а таксама дэпутата Стаўрапольскай гардумы Сяргея Мядзведзева, намесніка генеральнага дырэктара па сувязях з грамадскасцю гэтай кампаніі[72]. 28 красавіка прэс-служба стаўрапольскай паліцыі паведаміла, што праводзіцца даследчая праверка, а асобы чатырох удзельнікаў нападу ўжо ўстаноўлены[73].

Затрыманне ў Паўднёвым Судане правіць

13 студзеня 2021 года Ілья Варламаў, падарожнічаючы разам са сваёй жонкай Любоўю Варламавай, заснавальнікам Медыязоны і ўдзельнікам гурта Pussy Riot Пятром Вярзілавым, а таксама з дырэктарам Еўрапейскай гімназіі Боганцавым Іванам і Вадзімам Гінзбургам на тэрыторыі Паўднёвага Судана, быў затрыманы вайскоўцамі ў горадзе Капаэта[74][75]. Па словах блогера, прычынай арышту стала падазрэнне ў выкарыстанні беспілотніка, які быў канфіскаваны ў каманды яшчэ ў аэрапорце Уганды, аднак пазней у сваім Telegram-канале ён распавёў, што цяпер расiянцаў абвінавачваюць у адсутнасці дазволу ад міністэрства дзікай прыроды[76].

Грамадская і палітычная дзейнасць правіць

У студзені 2012 года стаў сузаснавальнікам праекта «Ліга выбаршчыкаў». Акрамя яго сузаснавальнікамі выступілі вядомыя расійскія журналісты, грамадскія дзеячы і дзеячы культуры, такія як Юрый Шаўчук, Леанід Парфёнаў, Сяргей Пархоменка і Барыс Акунін. Мэтай праекта была абарона выбарчых правоў грамадзян і арганізацыя назірання на выбарах Прэзідэнта Расіі ў 2012 годзе[77].

У 2011 годзе заснаваў антыпрэмію «Шкляны ніт». Прэмія ўручаецца чыноўнікам за дурныя або шкоднасныя рашэнні ў пытаннях добраўпарадкавання Масквы. Лаўрэаты ўзнагароджваліся статуэткай «Шкляны ніт» — сімвалам недалёкасці і крыварукасці. Пасля прэмія стала віртуальнай[78].

У 2011 годзе заснаваў праект «Краіна без глупстваў». У рамках праекта праводзіў барацьбу за свабоду фатаграфій у расійскіх гандлёвых цэнтрах і на вакзалах, а таксама змагаўся з незаконным захопам аўтамабільных парковак[79][80].

У снежні 2018 года заявіў аб жаданні выкласці ў адкрыты доступ увесь архіў сваіх фатаграфій і дазволіць іх свабоднае выкарыстанне на ўмовах ліцэнзіі CC BY-SA[81]. Пазней зарэгістраваўся на Вікісховішчы. 1 лютага 2019 года апублікаваў у сябе ў блогу паведамленне аб тым, што дазваляе выкарыстанне ўсіх фатаграфій на ўмовах ліцэнзіі CC-BY-SA 4.0, і пачаў загрузку фатаграфій на Вікісховішча[82].

Выбары мэра Омска 2012 года правіць

 
Ілья Варламаў падае дакументы ў омскі выбаркам

У 2012 годзе прыняў запрашэнне групы омскіх апазіцыянераў прыняць удзел у праймерыз «Грамадзянскі мэр». Перад галасаваннем прызнаўся, што быў у Омску толькі адзін раз і заклікае выбаршчыкаў добра падумаць, перш чым аддаць голас за сваю кандыдатуру. Сваё жаданне ўдзельнічаць у выбарах патлумачыў жаданнем актывізаваць моладзь на ўдзел у палітыцы і змены ў горадзе, а таксама жаданнем мяняць расійскія гарады[5].

Перад галасаваннем на праймерыз паведаміў, што пойдзе на выбары толькі ў тым выпадку, калі яго ініцыятыўная група сама зможа сабраць неабходны 1 % подпісаў жыхароў горада для вылучэння[83]. Па выніках праймерыз Варламаў перамог, набраўшы 46 % галасоў, на другім месцы апынуўся выкладчык Омскага ўніверсітэта Ігар Фёдараў, які набраў 16 % галасоў[84]. Вылучэнне Ільі Варламава на выбарах мэра Омска падтрымалі Аляксей Навальны і Арцемій Лебедзеў.

Аднак Ілья Варламаў не быў зарэгістраваны кандыдатам на пасаду мэра Омска ў сувязі з тым, што ініцыятыўная група не змагла сабраць неабходную колькасць подпісаў для яго вылучэння[85].

«Гарадскія праекты» правіць

У 2012 годзе разам з Максімам Кацам заснаваў фонд «Гарадскія праекты». У задачы фонду ўваходзіць адукацыйная і лабісцкая дзейнасць у сферы ўрбаністыкі. Арганізатары ставяць перад сабой задачу змяніць вектар развіцця расійскіх гарадоў з аўтамабіліарыентаванага ў бок сучаснага еўрапейскага шляху, калі рэсурсы ўкладваюцца ў развіццё грамадскага транспарту і пешаходнай інфраструктуры[86].

19 снежня 2019 года Ілья Варламаў у сваім пераднавагоднім выпуску абвясціў аб тым, што ён і каманда «Гарадскіх праектаў» скончылі кнігу «100 парад мэру», над якой яны працавалі некалькі гадоў, а таксама аб тым, што запушчаны збор сродкаў на падтрыманне гэтага праекта на сайце фонду «Гарадскія праекты»[87][88].

Выбары ў Маскоўскую гарадскую думу 2014 года правіць

У 2014 годзе стаў кіраўніком перадвыбарнага штаба Максіма Каца на выбарах у Маскоўскую гарадскую думe па аднамандатнай акрузе № 5. Выбарчая кампанія будавалася вакол прынцыпу зручных гарадоў і сучасных падыходаў да развіцця пешаходных прастор і грамадскага транспарту, у рамках кампаніі былі прапанаваны сучасныя спосабы арганізацыі двароў і вуліц выбарчай акругі[89].

Асаблівасцю выбарчай кампаніі з’яўлялася тое, што яна фінансавалася выключна на невялікія ахвяраванні. У агульнай складанасці ў выбарчы фонд Каца паступіла больш за 2500 плацяжоў на агульную суму больш за 10 мільёнаў рублёў[90]. Пераможцам выбараў стаў кандыдат ад «Адзінай Расіі» Алег Сарока, які набраў 32 % галасоў. Максім Кац набраў 23 % галасоў[91].

Выбары мэра Масквы 2018 года правіць

19 красавіка 2018 года заявіў аб намеры балатавацца на пасаду мэра Масквы. Варламаў прадставіў праграму з 17 пунктаў пад назвай «радыкальны ўрбанізм». У праграме прапаноўваецца адкрыць маскоўскі Крэмль для вольнага наведвання і вярнуць яму белы колер, ліквідаваць службовы транспарт і ведамасныя паркоўкі, адправіць больш рэсурсаў на развіццё грамадскага транспарту, увесці платны ўезд у цэнтр горада[92]. 18 мая таго ж года адмовіўся ад вылучэння[93].

Праект PastVu.com правіць

З канца 2000-х гг. Ілья Варламаў сумесна з праграмістам Аляксеем Дука развівае гістарычны інтэрнэт-праект PastVu.com, прысвечаны зборы архіўных фатаграфій розных месцаў свету[94][95]. Карыстальнікі-добраахвотнікі загружаюць старыя фатаграфіі, да якіх дадаюць даціроўкі і апісанні і прывязваюць да карты з дапамогай развітага інтэрфейсу на рускай і англійскай мовах (падобна Вікіпедыі, захоўваецца гісторыя правак). Да лістапада 2020 года на сайт загружана больш за 1 млн малюнкаў[96].

Фонд «Увага!» правіць

У ліпені 2018 года заснаваў фонд захавання гістарычнай спадчыны «Увага!». Фонд займаецца аднаўленнем аблічча гістарычных будынкаў у Расіі, асобных частак будынкаў, шыльдаў і іншых элементаў гарадскога асяроддзя. Сярод першых праектаў фонду абнаўленне дзверы ў помніку архітэктуры пачатку ХХ стагоддзя ў Волагдзе, аднаўленне савецкіх неонавых шыльд «Гастраномія» і «Бакалея» на жылым доме ў Сыктыўкары, рамонт цаглянага купецкага дома 1861 г. пабудовы ў Кіраве і драўлянага будынка пошты ў вёсцы Багатае Самарскай вобласці[97]. Да канца студзеня 2020 года фонд аднавіў 16 аб’ектаў, а ў працэсе рэстаўрацыі знаходзілася яшчэ 10 аб’ектаў. Збор грошай ідзе на 4 аб’екты: Дом Бака ў Санкт-Пецярбургу, Белую вежу ў Екацярынбургу, Ратушу ў Сортавале і Храм Іаана Багаслова ў вёсцы Анісімава[98]. Самым затратным праектам фонду, на які доўга ішоў збор грошай, з’яўляецца Белая вежа ў Екацярынбургу, якая мае патрэбу ў 4,3 млн рублёў для рэстаўрацыі[99].

Уварванне Расіі ва Украіну правіць

З лютага 2022 года Ілья Варламаў выступае супраць расійскага ўварвання ва Украіну 2022 года. На сваім YouTube-канале ён асуджае расійскі ўрад, вайну ў Данбасе і прызнанне Расіяй незалежнасці ДНР і ЛНР.

Узнагароды і намінацыі правіць

  • У 2009 годзе ўваходзіў у лік намінантаў прэміі «Прарыў», заснаванай Федэральным агенцтвам па справах моладзі ў намінацыі «Пра Бізнес»[100][101].
  • У снежні 2011 года стаў пераможцам конкурсу «РАТАР» у намінацыі «Блогер года»[102].
  • У конкурсе «Сярэбраная камера 2009—2010» атрымаў гран-пры ў намінацыі «Падзеі і штодзённае жыццё»[103].
  • У снежні 2010 года Варламаў стаў уладальнікам штогадовай прэміі LiveJournal «Рында Года» у намінацыі «Блогер года»[104].
  • Быў адным з пераможцаў у намінацыі «падзеі/паўсядзённае жыццё» конкурсу Best of Russia («Найлепшыя фатаграфіі Расіі») 2009[105], 2011[106] і 2012 гадоў[107], у намінацыі «людзі» 2012 года[108].
  • У 2012 годзе заняў 3 месца ў конкурсе «Год без цэнзуры» за фатаграфію з разгону мітынгу апазіцыі на Пушкінскай плошчы 6 сакавіка 2012 года[109][110].

Бібліяграфія правіць

Сям’я правіць

Жанаты, мае дваіх дзяцей.

Жонка — Любоў Варламава, архітэктар, генеральны дырэктар Аддзела горадабудаўніцтва і архітэктурнага праектавання кампаніі «АйКьюб»[111].

Дачка Алена (нар. 13 лістапада 2009) і сын Леў (нар. 8 верасня 2017)[112]. У пары гэтак жа трэці сын Любові ад першага шлюбу.

Заўвагі правіць

  1. ↑ а б "Илья Варламов превратил свой блог в авторское СМИ". The Village. Праверана 2018-04-15.
  2. ↑ "Московский архитектурный институт". Афиша. Праверана 2018-04-15.
  3. ↑ Екатерина Дранкина. Молодые капиталы. № 10 (667). Коммерсантъ Деньги (17 сакавіка 2008).
  4. ↑ Илья Варламов. Впервые в интернетах! Открытие фотоагентства 28-300 в прямом эфире!(недаступная спасылка) (21 жніўня 2009). Архівавана з першакрыніцы 15 лютага 2012. Праверана 5 сакавіка 2021.
  5. ↑ а б У Варламова приняли документы для участия в выборах мэра Омска, нужно собрать более 9 тысяч подписей (18 красавіка 2012).
  6. ↑ Кампания в Омске закрыта(недаступная спасылка) (2 мая 2012). Архівавана з першакрыніцы 7 мая 2012. Праверана 5 сакавіка 2021.
  7. ↑ Алиса По. Илья Варламов и Максим Кац запускают «Городские проекты». The Village (4 чэрвеня 2012). Архівавана з першакрыніцы 23 лістапада 2012.
  8. ↑ Илья Варламов. Велосипедные дела(недаступная спасылка). Живой Журнал (9 кастрычніка 2013). Архівавана з першакрыніцы 27 красавіка 2015. Праверана 5 сакавіка 2021.
  9. ↑ а б varlamov.ru
  10. ↑ Блогеру Илье Варламову запретили въезд на Украину
  11. ↑ Блогеру Илье Варламову запретили въезд на Украину — Росбалт
  12. ↑ Варламова не пустят в Украину до 2021 года | Украинская правда
  13. ↑ Важное мнение моей бабушки о ситуации в Крыму: varlamov.ru — LiveJournal. Архівавана з першакрыніцы 20 лютага 2018. Праверана 6 лютага 2019.
  14. ↑ Андрей Фролов. Илья Варламов и экс-глава Uber Eats в России открыли в Москве ресторан «Варламов есть» — Еда на vc.ru. vc.ru (15 верасня 2018). Праверана 31 мая 2023.
  15. ↑ Платформа Bright Kitchen привлекла новых инвесторов (руск.). Коммерсантъ (7 мая 2020). Праверана 31 мая 2023.
  16. ↑ Галина Мубаракшина. Создатель «Варламов есть» и других фуд-проектов привлёк свыше 100 млн рублей на расширение зон доставки в Москве — Еда на vc.ru. vc.ru (7 мая 2020). Праверана 31 мая 2023.
  17. ↑ Доставка Ильи Варламова «Варламов Есть» закрылась — как и другие проекты Bright Kitchen - Москвич Mag (руск.) (16 верасня 2022). Праверана 31 мая 2023.
  18. ↑ Илья Варламов перешел из ЖЖ в Teletype вслед за Артемием Лебедевым (руск.). www.sostav.ru. Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2021. Праверана 26 ліпеня 2021.
  19. ↑ Минюст признал иноагентами юриста Чикова и блогера Варламова (руск.). РБК (23 сакавіка 2023). Праверана 23 сакавіка 2023.
  20. ↑ Битва Роскомнадзора с Telegram и обвинения в адрес ТНТ: соцсети за неделю. ИА Regnum. Праверана 23 красавіка 2018.
  21. ↑ Рейтинг пользователей. Праверана 21 красавіка 2018.
  22. ↑ Федеральные СМИ - март 2017. Медиалогия. Праверана 15 красавіка 2018.
  23. ↑ а б "Отчет за 2017 год". Праверана 2018-04-15.
  24. ↑ Илья Варламов (@varlamov) | Twitter. Праверана 13 студзеня 2019.
  25. ↑ varlamov — YouTube. Праверана 13 студзеня 2019.
  26. ↑ "«Авторские медиа»: Как Илья Варламов и Екатерина Патюлина продают рекламу в блогах по цене редакционных СМИ (и дороже)". Праверана 2018-04-15. {{cite news}}: no-break space character у |title= на пазіцыі 39 (даведка)
  27. ↑ Gundogar News об Илье Варламове. Праверана 15 красавіка 2018.
  28. ↑ а б Бурматов ответил Варламову на разгромный пост о детской площадке в Челябинске(недаступная спасылка) (30 кастрычніка 2017). Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2018. Праверана 5 сакавіка 2021.
  29. ↑ а б "«Молодая гвардия» обвинила Илью Варламова в работе на «Майдан»". 2014-02-28. Праверана 2018-04-15. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 15 красавіка 2018. Праверана 5 сакавіка 2021.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 15 красавіка 2018. Праверана 5 сакавіка 2021.
  30. ↑ Олег Кашин. Великий мурзилка (5 мая 2012). Праверана 15 красавіка 2018.
  31. ↑ Илья Варламов. "1 000 000 рублей за джинсу в этом блоге". Праверана 2018-04-15.
  32. ↑ Блогер-фотограф Илья Варламов взят в пул Владимира Путина. politonline.ru (22 снежня 2010).
  33. ↑ Все записи по тегу «Митинг». Varlamov.ru.
  34. ↑ Илья Варламов. "Беспорядки в Москве". Праверана 2018-04-15.
  35. ↑ "Беспорядки на Манежной площади в Москве 11 декабря 2010 года". РИА Новости. Праверана 2018-04-15.
  36. ↑ EchoMSK. Беспорядки на Манежной площади. Эхо Москвы. Праверана 15 красавіка 2018.
  37. ↑ "Дрон-журналистика в России. От Болотной площади до Сирии". Праверана 2018-04-15. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2018. Праверана 5 сакавіка 2021.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2018. Праверана 5 сакавіка 2021.
  38. ↑ "Митинг против фальсификации итогов выборов в Москве. Болотная 5 лет назад!". Праверана 2018-04-15.
  39. ↑ Відэа на YouTube
  40. ↑ Відэа на YouTube
  41. ↑ Илья Варламов. "Уличные бои в Киеве". Праверана 2018-04-15.
  42. ↑ Илья Варламов. Все репортажи событий в Киеве 2013—2014.
  43. ↑ "Англоязычные отзывы о Майдане". Архівавана з арыгінала 6 верасня 2019. Праверана 5 сакавіка 2021. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка) Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 6 верасня 2019. Праверана 5 сакавіка 2021.
  44. ↑ "Кто захватывает Крым?". Праверана 2018-04-15. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2018. Праверана 11 снежня 2022.Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 22 лютага 2018. Праверана 11 снежня 2022.
  45. ↑ У Путина появился личный блогер (22 снежня 2010). Праверана 31 мая 2015.
  46. ↑ Известный блогер Варламов снова побывал в поездке с премьером Путиным (19 сакавіка 2011). Праверана 31 мая 2015.
  47. ↑ Илья Варламов. О ком думал Путин на Селигере?(недаступная спасылка) (2 жніўня 2011). Архівавана з першакрыніцы 11 красавіка 2012. Праверана 5 сакавіка 2021.
  48. ↑ World Report 2014: Turkmenistan. Праверана 28 студзеня 2015.
  49. ↑ Илюша «Дон Ламанчский». Праверана 15 красавіка 2018.
  50. ↑ "«Облавы на машины с чёрными дисками»: Илья Варламов рассказал о странных запретах Туркменистана". 2016-04-12. Праверана 2018-04-15. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2018. Праверана 5 сакавіка 2021.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2018. Праверана 5 сакавіка 2021.
  51. ↑ Акимат Алматы прокомментировал критику блогера Варламова.
  52. ↑ Илья Варламов. Все записи по тегу «Плохой-хороший».
  53. ↑ Илья Варламов. Все записи по тегу «Проект Граница».
  54. ↑ Илья Варламов. "Плохой Грозный". Праверана 2018-04-15.
  55. ↑ Илья Варламов. "Правильная реакция". Праверана 2018-04-15.
  56. ↑ Илья Варламов. "Город – спальный микрорайон". Праверана 2018-04-15.
  57. ↑ "Минниханов ответил на критику блогера Варламова в адрес Челнов". Праверана 2018-04-15.
  58. ↑ Илья Варламов. "Хороший Псков". Праверана 2018-04-15.
  59. ↑ Илья Варламов. "Плохой Псков". Праверана 2018-04-15.
  60. ↑ Посты блогера Варламова о Пскове должны быть руководством к действию для руководителей города, уверен Андрей Турчак(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 красавіка 2018. Праверана 15 красавіка 2018.
  61. ↑ Илья Варламов. "Очень хороший Псков". Праверана 2018-04-15.
  62. ↑ Илья Варламов. "Позорище за 20 млн рублей". Праверана 2018-04-15.
  63. ↑ "Либеральный Варламов составил рейтинг городов: Победил русский Севастополь". Праверана 2018-04-17.
  64. ↑ "Где в России жить хорошо (в 2017-м)?". Праверана 2018-04-15.
  65. ↑ Лучшие и худшие города России (руск.). Праверана 20 кастрычніка 2019.
  66. ↑ БДСМ с Олегом Бекмеметьевым: появилось видео прогулки блогера Ильи Варламова с главой Ижевска. Праверана 29 верасня 2020.
  67. ↑ «Как город с неплохим потенциалом превратился в самую провинциальную провинцию»(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 29 верасня 2020. Праверана 29 верасня 2020.
  68. ↑ «У Панова в кабинете нет портрета Путина»: Варламов выложил в Сеть «БДСМ» с мэром Нижнего Новгорода. Праверана 29 верасня 2020.
  69. ↑ На блогера Илью Варламова дважды за день напали в Ставрополе — BBC News Русская служба. Праверана 13 студзеня 2019.
  70. ↑ Ресурс заблокирован — Resource is blocked(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 15 верасня 2017. Праверана 13 студзеня 2019.
  71. ↑ Как на меня в Ставрополе бандиты напали: все подробности и лица! — Варламов.ру. Праверана 13 студзеня 2019.
  72. ↑ После нападений в Ставрополе Илья Варламов требует возбудить уголовное дело(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 жніўня 2017. Праверана 13 студзеня 2019.
  73. ↑ Варламов рассказал о задержаниях в Ставрополе после нападения на него :: Общество :: РБК. Праверана 13 студзеня 2019.
  74. ↑ "Блогера Варламова задержали в Южном Судане". РИА Новости. Праверана 2020-01-13.
  75. ↑ "Варламов и Верзилов сообщили о задержании в Южном Судане". РБК. Праверана 2020-01-13.
  76. ↑ "Варламов и Верзилов задержаны в Южном Судане". Новости Mail.ru. Праверана 2020-01-13. Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2021. Праверана 5 сакавіка 2021.Архіўная копія(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 13 студзеня 2021. Праверана 5 сакавіка 2021.
  77. ↑ "Блогер Илья Варламов о Лиге избирателей и о политике". Телеканал «Дождь». Праверана 2018-04-15.
  78. ↑ Илья Варламов. Стеклянный болт возвращается!. Праверана 23 красавіка 2018.
  79. ↑ "Чиновники и стилисты. Илья Варламов". Праверана 2018-04-15.
  80. ↑ Илья Варламов. "Новости проекта Страна без глупостей". Праверана 2018-04-15.
  81. ↑ Анастасия Алимпиева. А раньше судился. Варламов решил открыть доступ к архивам своих фото. ФедералПресс (12 снежня 2018). Праверана 5 лютага 2019.
  82. ↑ Илья Варламов. Открываю закрома!. ФедералПресс (1 лютага 2019). Праверана 5 лютага 2019.
  83. ↑ Илья Варламов. "Гражданские праймериз в Омске". Праверана 2018-04-15.
  84. ↑ "Интернет-праймериз кандидатов мэра Омска выиграл популярный блогер". Праверана 2018-04-15.
  85. ↑ Блогер И.Варламов отказался от участия в выборах мэра Омска. Праверана 15 красавіка 2018.
  86. ↑ Городские Проекты — о фонде.
  87. ↑ Издаем книгу «100 советов мэру вашего города» (руск.). 100.city4people.ru. Праверана 23 студзеня 2020.
  88. ↑ Предновогодний выпуск: новости проектов, розыгрыш подарков! (руск.). Праверана 23 студзеня 2020.
  89. ↑ Илья Варламов. "Кац предлагает хорошие и удобные дворы!". Праверана 2018-04-15.
  90. ↑ Выборы в Мосгордуму.
  91. ↑ Сведения о проводящихся выборах и референдумах(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 23 снежня 2017. Праверана 5 сакавіка 2021.
  92. ↑ "«Радикальный урбанизм»: Илья Варламов объявил о выдвижении на пост мэра Москвы".
  93. ↑ Илья Варламов отказался от участия в выборах мэра Москвы (18 мая 2018).
  94. ↑ PastVu.com - архив старых фотографий. Сбор средств на развитие проекта (руск.). Праверана 13 студзеня 2019.
  95. ↑ «Утро»: Алексей Дук рассказал о фотопроекте Pastvu.com — Москва 24, 21.02.2014 (руск.). Праверана 13 студзеня 2019.
  96. ↑ https://pastvu.com/news/153
  97. ↑ "Варламов основал фонд сохранения исторического наследия".
  98. ↑ Внимание :: Фонд сохранения исторического наследия. fondvnimanie.ru.
  99. ↑ Белая башня: исследование и создание проекта реставрации, Екатеринбург :: Фонд Внимание. fondvnimanie.ru.
  100. ↑ Объявлены номинанты на премию «Прорыв» (14 снежня 2009). Архівавана з першакрыніцы 26 снежня 2010.
  101. ↑ Дмитрий Медведев вручил премию «Прорыв» (17 снежня 2009). Архівавана з першакрыніцы 25 студзеня 2012.
  102. ↑ РОТОР 2011: 5. Блогер года. Архівавана з першакрыніцы 30 ліпеня 2012.
  103. ↑ В Москве наградили победителей фотоконкурса «Серебряная камера» (2 сакавіка 2011).
  104. ↑ Рында Года. Лучшее в ЖЖ. Итоги голосования (30 снежня 2010). Архівавана з першакрыніцы 18 чэрвеня 2012.
  105. ↑ архив 2009 ⁄ победители. Архівавана з першакрыніцы 13 кастрычніка 2010.
  106. ↑ архив 2011 ⁄ победители. Архівавана з першакрыніцы 19 студзеня 2012.
  107. ↑ архив 2012 ⁄ победители.
  108. ↑ архив 2012 ⁄ победители.
  109. ↑ Год без цензуры (12 кастрычніка 2012).
  110. ↑ Победители фотоконкурса «Год без цензуры».
  111. ↑ icube.ru. "Icube. Команда". Праверана 2020-10-20.
  112. ↑ Илья Варламов. "Наследник родился!". Праверана 2017-09-10.

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Ілья_Аляксандравіч_Варламаў&oldid=4697040"