Іосіф Лучнік
Іосіф Лучнік (нар. 30 лістапада 1936 у Асочніках Аўгустоўскага павета) — настаўнік, польскі дзеяч на Беларусі, адзін з заснавальнікаў Саюза палякаў, з 2005 года па 2009 год старшыня прызнанага ўладамі Беларусі СПБ.
| Іосіф Лучнік | |
|---|---|
 | |
| Нараджэнне |
30 лістапада 1936 |
| Смерць | 10 снежня 2015 (79 гадоў) |
| Адукацыя | |
Біяграфія правіць
У 1957 годзе скончыў настаўніцкі інстытут у Новай Вілейцы, пазней вучыўся на гістфаку Віленскага педінстытута (да 1964 года). Быў настаўнікам базавай школы ў Дайнаве (1957-64), пазней працаваў інспектарам сярэдняй школы ў Падбожы (1964-71). У 1971 быў прызначаны дырэктарам сярэдняй школы ў Навасёлках на Гродзеншчыне, а з 1978 года ўзначаліў сярэднюю школу ў Сапоцкіне. У 1984 стаў на чале сярэдняй школы ў Сонічах.
У пачатку 90-х гг. актыўна далучыўся да працэса польскага нацыянальнага адраджэння на Беларусі. Уступіў у Саюз палякаў, стаў намеснікам старшыні гэтай арганізацыі. У 1990-х гадах зa сваю дзейнасць быў адзначаны медалямі Юзафа Ігнацыя Крашэўскага і Міністэрства нацыянальнай адукацыі Польшчы.
Разам з групай прыхільнікаў не прызнаў Анжаліку Борыс кіраўніком Саюза палякаў у сакавіку 2005 года. праз пяць месяцаў быў адным з арганізатараў з’езду СПБ у Ваўкавыску, падчас якога ён быў абвешчаны старшынёй [1]. Улады Польшчы не прызналі Лучніка кіраўніком СПБ і забаранілі яму ўезд на тэрыторыю Рэспублікі Польшча.
Зараз на пенсіі. Жанаты, мае двух дачок, якія атрымалі вышэйшую адукацыю ў Польшчы.
Супярэчнасці правіць
Выступае за палітыку, якую праводзіць Аляксандр Лукашэнка. Падчас прэзідэнцкіх выбараў на Беларусі 2006 г. распаўсюдзіў адозву да беларускіх палякаў, у якой заклікаў галасаваць за Лукашэнку . У 2006 годзе прыняў удзел у рабоце ІІІ Усебеларускага з’езда, дзе з трыбуны сказаў аб тым, як добра жывецца палякам на Беларусі[2].
У 2008 годзе накіраваў ліст прэм’еру Польшчы Дональду Туску, у якім прасіў не ўводзіць Карту паляка, бо, на думку Лучніка, яна павінна была падзяліць беларускае грамадства па нацыянальнай прыкмеце, хоць і выказаў меркаванне аб неабходнасці вяртання палякам на Беларусі польскага грамадзянства, якое мелі іх продкі.[3].
Зноскі
- ↑ Wacław Radziwinowicz, «Łukaszenko zabrał Związek», Gazeta Wyborcza, nr 200/2005, 29 жніўня 2005, s. 1
- ↑ http://belta.by/News.nsf/12e1d5803084068142256ca800348c8f/0ca88ba069b7376842257123005021ba!OpenDocument
- ↑ http://charter97.org/ru/news/2008/4/8/5530
Бібліяграфія правіць
- «Polak w świecie. Leksykon Polonii i Polaków za granicą», Polska Agencja Informacyjna, Warszawa 2001, ISBN 83-223-2693-9