Іхара Сайкаку
Іхара Сайкаку (яп. 井 原 西 鹤, 1642, Осака — 1693) — японскі пісьменнік.
| Іхара Сайкаку | |
|---|---|
| яп.: 井原西鶴 | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Псеўданімы | 鶴永, 二万翁 і 西鵬 |
| Дата нараджэння | 1642[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 9 верасня 1693[3] |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | паэт, раманіст, драматург |
| Кірунак | ukiyozōshi[d] і Danrin school[d] |
| Жанр | ukiyozōshi[d], Bunraku[d] і haikai[d] |
| Мова твораў | японская мова |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
Біяграфія правіць
Іхара Сайкаку нарадзіўся ў сям’і гандляра. Падарожнічаў па Японіі. Быў вучнем Нісіямы Саіна, заснавальнікам паэтычнай школы Данрын. Сабраныя падчас падарожжаў апавяданні склалі зборнікі «Апавяданні з усіх правінцый» (1685) і «Дарожная атрамантніца» (1687). У 1682 годзе напісаў першы раман — «Мужчына, які аддаўся каханню» (або «Мужчына, непараўнальны ў любоўнай страсці»). Пасля гэтага напісаў зборнікі навел «Пяць жанчын, адданыя каханню» (1686) і «Зменлівасці кахання» (1688). У зборніках «Запісы аб перадачы воінскіх мастацтваў» (1687) і «Аповесці пра самурайскія абавязкі» (1688) галоўныя героі — самураі. Галоўнымі героямі зборнікаў «Вечная скарбніца Японіі» (1688) і «Запаветныя думкі пра тое, як лепш пражыць на свеце» (1692) сталі гараджане. Пасля смерці Сайкаку выйшлі зборнікі «Апошні ўзор, вытканы Сайкаку» (1694) і «Ворах старых лістоў» (1696).
Зноскі
- ↑ Swartz A. Saikaku Ihara // Open Library — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Saikaku Ihara // Faceted Application of Subject Terminology Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 27 красавіка 2014.
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Белэн, 1998. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2